door

De boeken van januari

2016-01-27 10.47.42

Nadat ik mijn boekendoel had vooropgesteld ging ik begin januari meteen aan de slag. En met succes, want ik las niet één, maar twee boeken:

Één mens is genoeg: een boek van oud-leerkracht Els Beerten. Dat mij direct meesleepte van het begin. Het eerste deel was ongemeen hard. Herkenbaar ook met momenten, want ik weet als geen ander wat het is om gemanipuleerd te worden door je eigen vlees en bloed, om dan te ontdekken dat het allemaal leugens zijn. Gelukkig was de rest veel minder herkenbaar. Tegen deel 3 was ik wel de affiniteit met het hoofdpersonage verloren, waardoor ik het spijtig genoeg wel een minder boek vond dan haar voorganger Allemaal willen we de hemel. Maar toch een aanrader! Het las ook als een sneltrein. Op een week had ik het uit. En dat was enkel omdat ik niet genoeg tijd had om het op één dag uit te lezen.

How Blogs Work van vroegere klasgenote Stephanie Duval (ja het was precies de leesmaand van auteurs die ik in mijn leven al eens ben tegengekomen :-)). Hoewel ik stukken van dit boek interessant vond, heb ik mij door het merendeel moeten slepen. Gelukkig dat ik het eerste boek op een week uit had, want voor dit boek had ik meer dan twee weken nodig. Had ik dit als eerste gelezen dan was de moed me vast in de schoenen gezonken. Is dit dan een slecht boek? Verre van, het is goed geschreven en staat vol tips, maar ik ben niet echt de doelgroep. Dit is meer voor professionele bloggers. Toen ik Blogboek las, kreeg ik al vaak een benepen gevoel als er dingen stonden zoals: maak een manifest … In plaats van dat het mij motiveert om er dan in te vliegen, krijg ik dan last van faalangst en uitstelgedrag. Omdat het lijkt dat ik niet serieus genoeg bezig ben met mijn blog. Maar Blogboek was verder wel meer vrijblijvend, ook voor de hobbyblogger zoals ik. Toch heb ik eindeloos veel respect voor Stephanie. Toen we samen de Master Journalistiek deden, had ik niet zo veel contact met haar. Er was af en toe wel eens een babbel in de gang voor een les of voor een examen, maar we zaten in andere ‘vriendengroepjes’, je kent dat wel. Het was mij van het begin wel al heel duidelijk dat ze wist wat ze wou in het leven. Sommige van onze lectoren deden al eens smalend toen ze stage ging lopen bij Elle of omdat ze (toen nog) een modeblog had. “Want modejournalistiek dat was toch geen ‘echte’ journalistiek.” En hoewel er nog wel wat klasgenoten effectief journalist geworden zijn (zoals die ene ex-klasgenoot die al in heel wat rampgebieden gezeten heeft voor de krant), vind ik dat Stephanie van hen allemaal al het meeste bereikt heeft in de sector. En ze gaat nog steeds voort op dat elan. Ik ben ook enorm fan van haar blog trouwens. Als je dus een professionele blog wil opbouwen, lijkt me dit een goed boek om ze te beginnen (samen met Blogboek uiteraard :-))!

En nu op naar de volgende boeken …

 

door

USA and the winners (and losers) are!

Het zijn misschien vijgen na Pasen, want onze reis naar de westkust is al bijna een half jaar geleden. Maar toch wil ik jullie deze post niet onthouden. Het was een reis met vele hoogtepunten en ook laagtes. Geen persoonlijke laagtes gelukkig. Ik heb het dan meer over het verkeer bijvoorbeeld. In mei 2012 liep het daar allemaal nog redelijk gezapig, maar nu heb ik een aantal keren doodsangsten uitgestaan. Laat ons zeggen dat de rijkunsten van de Amerikanen er niet op verbeterd zijn. Waar ik het in 2012 nog een openbaring vond in vergelijking met ons verkeer dat altijd best heftig is, was het nu het totaal omgekeerde. Maar goed, genoeg daarover, graag zet ik mijn favorieten (en minder geliefde zaken) eventjes op een rij.

Auto die ik het meeste zag: Toyota Prius. Hun wagenpark verschilt trouwens erg van het onze.
Slechtste eten: Jack in the Box. Denk McDonalds maar dan 1.000 keer vettiger. Dat ik er geen indigestie aan overhield, verbaast mij nog steeds. Het vet druipte letterlijk van en vantussen de hamburger.
Beste eten: Max’s Bistro in Fresno. Ik at er een steak om duimen en vingers van af te likken. Op de voet gevolgd door Centro Woodfired Pizzeria in Cedar City. Het moet sinds een vakantie in Italië geleden zijn dat ik nog zo’n goede pizza at. Prijs-kwaliteit was Los Domingos in Barstow het beste. Ik dronk er ook een geweldig lekkere margarita. Normaal vind ik dat maar niks, omdat daar tequila inzit en ik dat meteen proef, maar dit was dus duidelijk met een betere tequila dan ik gewoon was. Omdat dit restaurant verbonden was aan ons hotel van die nacht, kregen we er de volgende dag ook ontbijt en dat was een van de betere ontbijtjes die ik gegeten heb. Wie zegt dat het eten in Amerika op niks trekt, is trouwens verkeerd. Ik heb enkel slecht gegeten in de Nationale Parken en de paar keer dat we voor junkfood gingen. En dat was in 2012 niet anders.
Favoriete keten om te eten: The Cheescake Factory. Die Godiva Chocolate Cheesecake is nog steeds ‘to die for’.

2015-09-15 18.48.24
Favoriete park: nog steeds Bryce Canyon, op de voet gevolgd door Zion (ik dacht echt dat ik daar elk moment ‘Welcome to Jurassic Park’ ging horen). Uit onze vorige reis naar de westkust vond ik Antilope Canyon trouwens ook een dikke aanrader, maar dat heb je na één keer wel gezien. Yosemite was ook top!

Bryce Canyon
Alcatraz
Golden Gate Bridge
Yosemite

Minst favoriete park: Joshua Tree National Park, ja het was daar mooi, maar op den duur heb je die Joshua Trees wel gezien. Als ik de parken die we in 2012 zagen erbij neem, was Grand Canyon trouwens ook een teleurstelling. We zijn daar dit keer dan ook niet terug naartoe gereden. Maar als je in de streek bent, moet je het wel minstens één keer gezien hebben.

Antilope Canyon
Antilope Canyon

Leukste dier: chipmunks, het woord alleen al. Voor mij onvertaalbaar, want het is niet echt een eekhoorn, al lijkt het er wel op. En superschattig :-).

Hier hoef ik niet per se terug te komen: San Francisco. Ik weet dat er heel veel SF-liefhebbers zijn, maar ik hou niet van die stad. Ik ben er nu twee keer geweest en ik voelde mij er twee keer echt onveilig. De tweede keer ging ik enkel terug, omdat ik de eerste keer Alcatraz niet had kunnen zien. Dat is nu gebeurd en ik hoef er echt niet meer terug te gaan. Zeg nooit nooit natuurlijk, heb ik ooit wel kinderen en reis ik terug naar de USA en willen die de stad graag zien, dan ga ik hen dat ook niet ontzeggen. Maar voor mezelf heb ik het er echt mee gehad.

Grand Canyon

Favoriete stad: LA, ik zou daar echt doodgraag wonen (in The Hills of aan de stranden, niet downtown LA, da’s ronduit lelijk). Die zon, die stranden, de mensen die goed gezind zijn. Dat geldt trouwens ook voor Sonoma, een gezellig stadje vlakbij Napa met minstens even lekkere wijnen. LA en Sonoma worden trouwens op de voet gevolgd door Las Vegas, daar zou ik niet kunnen wonen, maar ik vind het daar zo geweldig. In 2012 dacht ik nog dat dat niks voor mij zou zijn, maar het feit dat je na een drukke reis gewoon enkele dagen aan het zwembad kon liggen vond ik superfijn. Tijdens deze reis zouden we oorspronkelijk niet teruggaan, maar kwamen we er toch terecht. We gingen naar ‘O’ van Cirque du Soleil, een prachtig spektakel dat ik aan iedereen kan aanraden. En we brachten terug een hele dag door aan het zwembad. En als ze mij morgen vliegtuigtickets aanbieden naar daar, ben ik direct weg. Maar dus niet om te gokken, want dat zegt me weinig.

Yosemite

Not my finest moment: toen we gingen wandelen in Yosemite (de tweede dag dat we er waren) en ik mij niet zo top voelde. Daardoor al na een half uur liep te zagen dat ik naar de wc moest. Na eindelijk een wc gevonden te hebben, begon te zagen dat mijn voeten pijn deden (wat ook zo was, ik had achteraf blaren) en wilde dat die wandeling van 12 km zo snel mogelijk voorbij was. Gelukkig zagen we op het einde nog herten van heel dichtbij. Dat maakte het toch de moeite waard.

2015-09-07 16.34.58
Not my finest moment 2: op de boot in Monterey. Een tripje van 4,5 u waarvan ik mezelf op eigen wilskracht 4 u dwong om niet te kotsen. Dat is gelukt en hoewel ik er wellicht uitzag als een lijk, heb ik mij verder wel gedragen. Geen gezaag met andere woorden. Ik heb ook walvissen gezien en dat was superfijn, maar ben toch niet geneigd om nog snel walvissen te gaan spotten. Jammer wel, want dat had zo fijn kunnen zijn en ik wil eigenlijk ook nog wel ooit eens een orka zien, maar dat zeeziek worden dat gaat er wellicht nooit afgaan. En die trip was echt de hel voor mij. Achteraf bleek ook dat de foto’s van op de boot mislukt zijn (te donker), dus nog een extra domper.

Topschoeisel: mijn Teva’s (not approved by Jani). Alle wandeling, buiten die ene van Yosemite die ik hierboven beschreef, heb ik op mijn Teva’s gedaan. En was ik er niet mee uitgegleden de dag ervoor, omdat ik te weinig grip had, dan had ik die dag nooit mijn wandelschoenen aangedaan. Nog altijd spijt van, want zoals gezegd kreeg ik in die schoenen weer maar eens blaren (en na meer dan 10 wandelingen zouden die wel ingelopen mogen zijn) en in mijn Teva’s niet. Jammer dat ze voor wandelingen op rotsen dus te weinig grip hebben (ook in Zion viel ik ermee). Anders zou ik er altijd voor gaan tijdens wandelingen.

2015-09-17 20.54.26
Beste koop: Mijn Adidas-sneakers die in België 30 euro meer kosten en superaangenaam zitten.

2015-09-19 08.24.11

En jij? Ben je al ooit naar de USA geweest? Wat waren jouw hoogtepunten?

door

2016: het voornemen

Zoals ik al eens eerder vertelde, doe ik daar normaal niet aan mee. Maar dit jaar heb ik mij toch één groot voornemen gemaakt. Meer boeken lezen! Op de boostyourpositivity brunch vertelde ik al aan Elke en Sabrina dat ik me had voorgenomen om in 2016 minstens één boek per maand te lezen. Sabrina zei dat ze dit in 2015 ook had gedaan en dat ze er uiteindelijk veel meer had kunnen lezen. Dat geeft me goeie moed.

Ik zie op veel blogs leesdoelen verschijnen waar ik alleen maar kan van dromen. En dan is er voor het tweede jaar op rij ook nog deze challenge. Ik hou die zeker in het oog, want het kan me inspiratie geven om eens een boek te lezen dat ik anders niet zou vastnemen. Voorlopig wil ik de druk echter niet hoger leggen dan één boek per maand.

2015 was qua lezen namelijk een echt dieptepunt. Ik las enkel Blogboek en The Fault in Our Stars. Twee goeie boeken, maar het aantal is voor mij echt bedroevend. Mijn voornemen om na onze reis minder tv te kijken, heb ik waargemaakt, maar helaas heb ik erdoor niet meer boeken gelezen. En toen ik dan tijdens mijn verlof zag dat onze digicorder redelijk aan het vollopen was, wilde ik die eerst leegmaken.

Sowieso zal ik dit jaar eindelijk Eén Mens is Genoeg van Els Beerten lezen en De Moord op Miss België, het boek dat ik voor Kerstmis kreeg. Verder liggen hier nog How Blog Works en Bono 50 in de kast. Die wil ik dit jaar van hun ongelezen status afhelpen. Een tijd terug kocht ik ook een tweedehands exemplaar van Het Geheim van de Kaarten van Jostein Gaarder, een boek dat ik in het middelbaar met veel plezier las en dat ik nog eens wil herlezen. En dan is er nog de boekenbon die ik van mijn mama kreeg en waar ik nog een boek zal mee kopen. Daar zou ik al een half jaar mee kunnen vullen. Daarna zien we wel weer.

Ondertussen heb ik mezelf een Goodreads account aangemaakt en is het doel vastgelegd:

Readingchallenge
Ik laat jullie alvast maandelijks weten hoe ermee gaat!

door

Dit was december/Dit was 2015

Maandelijks blik ik terug op wat er op mijn pad kwam. Voordat je het weet is er immers weer een jaar voorbij.

Cinema: de laatste drie maanden van het jaar deed ik nog een inhaalbeurt. Waar ik in oktober nog naar The Intern ging en in november naar Mockingjay, was het in december tijd voor de nieuwe Star Wars. En neen, da’s geen bevlieging, want ik heb al die films trouw gezien. Alhoewel dat ik mij dat voor episode 1-3 precies nog een beetje beklaag. Die deden de franchise echt geen eer aan. Met episode 7 zijn ze terug op het juiste pad (het pad van de oude films, that is). Ik hield m’n hart op voorhand nochtans vast, want de regisseur is J.J Abrams. Je weet wel die kerel die verantwoordelijk is voor Lost, maar J.J. deed dus wat er van hem verwacht werd :-).

Blogbrunch 2.0: ik ging naar de blogbrunch en dat was net zoals de vorige keer een leuke ervaring met fijne babbels.


Lopen: in december werd er terug meer gelopen. Op 5 december liep ik de Urban Trail van Mechelen, maar ook daarna hield ik het ritme aan. Meer zelfs december was in 2015 de maand waarin ik het meeste aantal kilometers liep. Ik moet al teruggaan naar mei 2014 voor een maand waarin ik er meer deed. Dat was ook de maand waarin ik de 20 van Brussel liep, dus redelijk logisch. Ik hoop dat er hiermee een einde komt aan m’n fameuze loopdip. Het plezier dat ik er in 2014 in had, is helaas nog wel niet volledig teruggekeerd. Dat wil niet zeggen dat ik het tegen m’n goesting doe, maar het is niet meer met dezelfde goesting als toen. Ik heb me alvast wel ingeschreven voor de Urban Trail van Antwerpen samen met een collega. Hopelijk zorgt dat voor voldoende motivatie.

Tv en cosmo: Vanaf 23  december tot het einde van het jaar had ik verlof en zo heb ik onze digibox wat kunnen opkuisen, want daar stond nog heel wat op van toen we op verlof waren: Revenge, Het Huis, Merci Merckx. Tevens kon ik wat bijlezen in mijn Cosmopolitans (ik heb een abonnement op Cosmopolitan USA). Ik hoop dat dit me de kans geeft om in 2016 met een verse lei te beginnen en zo meer tijd vrij te maken voor boeken. M’n verlof verliep dus heel rustig, maar soms is dat alles wat een mens nodig heeft.

Kerst: kerstavond werd hier gevierd met mijn familie. We geven daar al een paar jaar geen cadeautjes meer, maar omdat het feest hier plaatsvond, hadden ze toch wat snoepjes en drank bij. Ons mama bracht ook een boekenbon mee. Op kerstdag kreeg ik een Tangle Teezer (en hoe geweldig is dat ding, dat werkt dus echt :-)) en het boek De Moord op Miss België van Marc de Bel. Dat laatste bleek dus praktisch onvindbaar en wordt niet meer bijgedrukt.

En het zit er dus op 2015. Wanneer ik erop terugkijk kan ik het jaar haast in twee delen verdelen. Een deel waarin het mij echt niet meezat en waarin ik heel diep zat. Het leek zo tergend traag te gaan 2015. Tot in juni, met mijn nieuwe job kwam er ineens vaart in en ging het zo snel dat het precies in een vingerknip voorbij was. Het was natuurlijk niet allemaal kommer en kwel tot juni. Er was de eerste boostyourpositivity, wat me heel veel plezier bracht. Maar toch was het tweede deel een veel fijner stuk: met de reis naar de States, enkele fijne uitstapjes en deel twee van boostyourpositivity. Ik hoop dat ik in 2016 op dat elan kan voortgaan! En ik wens jullie allemaal alvast een prachtig jaar!

 

door

Blogbrunch 2.0

In maart ging ik naar mijn eerste blogbrunch van #boostyourpositivity. Dat viel zoals jullie toen konden lezen supergoed mee. Vandaag was het tijd voor deel 2!

Het moet zijn dat ik voor zo’n evenement toch wel een gezonde spanning voel, want alweer sliep ik heel onrustig. Om 9.45u zat ik klaar op de trein om richting Gent te trekken. De zin was groot en het kon niet rap genoeg gaan. Aangekomen in Gent-Dampoort moest ik nog eventjes de weg zoeken naar zaal Lux. Thank God voor iPhones met gps, want ik wandelde totaal de verkeerde richting uit, maar had dit door de iPhone ook snel in het snuitje.

Alleen binnen gaan was even vreemd, maar al snel zag ik een bekend gezicht, Lieselot. Ik leerde haar blog tijdens de eerste actie kennen, maar in maart liepen we elkaar mis. Dit keer had ik op haar Instagram gezien dat ik op haar lijstje terecht was gekomen van mensen die ze wel eens wilde spreken. Altijd leuk :-). In het groepje waar ze bijstond ‘herkende’ ik verder nog Renilde en Tiny. Er werd al een eerste kort babbeltje geslagen, maar ik was duidelijk nog niet in mijn ritme. Dus Lieselot, ik hoop dat het geen teleurstelling was en we moeten dat zeker nog eens overdoen.

Daarna raakte ik aan de praat met Sylvie. Haar blog volgde ik nog niet, maar nu dus wel :-). Ze is een loopster net als ik, dus stof genoeg om over te praten. Ze kampte blijkbaar met een blessure. Iets wat mij niet onbekend is, dus Sylvie I feel your pain. Hopelijk komt er snel beterschap. Ondertussen kwam ik ook een hoogzwangere Romina tegen. Met een button voor haar en ‘Frankie’. Erg benieuwd wat de echte naam van haar dochter zal blijken te zijn, rond Kerstmis zouden we dat te weten moeten komen.

Na een kort intermezzo van Lies en Kelly konden we aan de brunch beginnen.

2015-12-13 11.44.09

Ik zat aan een tafeltje met Elke en Sabrina. Twee toffe dames die ik zo wat beter leerde kennen. Ergens halverwege sloot Lieve van Danone ook nog eventjes aan bij het gesprek. Ze wilde onder meer weten hoe de actie bevallen was en of we nog leuke ideetjes hadden.

2015-12-13 12.06.05

Bij het dessert kwam ik ook nog Claire, die ik nog kende van de vorige brunch, Heidi en Lies tegen.

Het was een superleuke middag, met heel wat topdames. En ik ging opnieuw naar huis met een goedgevulde zak vol yoghurtjes. Danone mag zeker gelijkaardige initiatieven doen volgend jaar. De gedachte alleen maakt mij al spontaan goedgezind.

2015-12-13 16.26.46-2

Deze brunch werd georganiseerd door Danone en WalkieTalkie in het kader van #boostyourpositivity van Activia. De website vind je hier. Bedankt Danone, Walkietalkie, Lies en Kelly voor het tweede deel van deze leuke actie.

door

Dit waren oktober en november

Maandelijks blik ik terug op wat er op mijn pad kwam. Voordat je het weet is er immers weer een jaar voorbij.

Her jaar vliegt, want alweer moet ik twee maanden combineren. Voor ik aan de rest van mijn maandoverzicht begin, wil ik het even nog kort hebben over de gebeurtenissen in Parijs. Het er niet over hebben, kan ik niet, want het tekende de maand november voor een groot deel. Maar ik vind het ook niet gepast om het tussen de rest van mijn maandoverzicht te plaatsen als ware het een fait-divers.

Net zoals bij velen kwam het hard aan. Op zich is het belachelijk dat zoiets je pas wakkerschudt als het dichtbij komt. Terwijl dit dagelijks ergens in de wereld op veel grotere schaal gebeurt. Toch was het niet anders. Het besef is er dat dit niet het laatste is en dat het ieder van ons kan overkomen. Ik weiger mezelf hierdoor op te sluiten of in angst te leven. Wel ben ik me nog meer bewust dat je van elk moment met je geliefden moet genieten!

Het traditionele overzicht:

Indian Summer: Falderie kreeg gelijk, oktober had nog heel wat mooie dagen in petto. En daar was ik niet rouwig om. Op die manier kon ik de herfst echt wel appreciëren. Met zijn mooie kleuren en helemaal niet koud. Integendeel, soms kon ik zelfs nog eens een wandeling maken in t-shirt.

2015-11-01 16.06.56-1

U2: mijn favoriete band trad nog eens op in België. En voor de eerste keer in jaren trok ik niet naar het buitenland om hen te zien. Ik vind de Heizel qua akoestiek verschrikkelijk. Dus trok ik tijdens de vorige tour naar Wembley en het Stade de France. Dit keer kon ik gewoon naar Antwerpen naar het Sportpaleis. En het was zoals gewoonlijk weer de moeite :-).

2015-10-14 00.39.36

Cinema: ik ging nog eens naar de film. In oktober was dat The Intern. Een feelgood movie die ik echt wel kon smaken. Ik ben fan van Anne Hathaway (zot van The Devil Wears Prada, die film kijk ik elke keer als hij op tv komt). Robert De Niro is uiteraard een schitterend acteur, maar in comedy vond ik hem tot nu toe steeds wat minder. Bij deze zat het wel goed :-). Er was één groot minpunt aan het verhaal waar ik me absoluut niet in kon vinden, maar er zijn misschien lezers die de film nog willen zien. Dus kom me daarover maar eens meer vragen als je hem gezien hebt ;-). In november werd het The Hunger Games: Mockingjay – Part 2 met mijn broer en zijn vriendin. Ik was echt zot van die boeken. De films vind ik goed, maar de boeken zijn uiteraard beter. Al kan je beide media moeilijk vergelijken.

Boostyourpositivity deel 2: er kwam een vervolg en het was weer plezant. De laatste opdracht heb ik nooit gedaan, want dat ging over kinderen en die hebben we hier niet. Dus ik vond dat ik daar weinig zinnig over te zeggen heb. Op het einde van de actie kreeg ik een mailtje dat er toch terug een blogbrunch kwam. Hier kijk ik alvast erg naar uit.

Libelle Winterfair: ik ging met mijn familie en m’n beste vriendin naar de Libelle Winterfair. Ik vond dat wel eens leuk om gedaan te hebben, maar heb voorlopig niet de behoefte om het volgend jaar terug te doen. Het was wel een fijne dag en gezellige dag op zich :-). Dus misschien keer ik daarvoor nog wel eens terug.

Herfstdip: ik zit elk jaar met een fameuze herfst- en winterdip. De zon trekt weg en mijn energie verdwijnt mee. Ik dacht eerst nog dat ik weer een vitaminentekort had, maar een bloedproef wees uit dat alles in orde was (zo veel te beter). Wel had ik weer lage bloeddruk, maar what’s new? We zullen zien welke richting dat de komende maanden uitgaat. Voorlopig gun ik mijn eigen op tijd en stond rust, omdat ik merk dat dat helpt en dat voor meer energie zorgt tijdens de week. Hoe oubollig dat ook mag lijken.

En hoe bevalt de herfst jullie?

door

Getest: HelloFresh

Een tijdje terug stond er hier een promojongen van HelloFresh voor de deur, die zijn job heel goed deed. Wetwijfelden nl. al heel lang om het eens een kans te geven, maar deden het nooit omwille van de kostprijs. We vonden het te duur. Maar nu stond die kerel voor de deur met een goed aanbod. Eén box aan de helft van de prijs, één aan volle pot. Dus dachten we: waarom niet? We kozen voor de Originalbox met drie maaltijden. Dan hadden we nog de vrijheid om zelf iets anders op het menu te zetten. En bovendien werden we in die periode wel al eens ergens verwacht voor een etentje.

De eerste box probeerden we meteen een week nadien. Op zondag kwam een grappige Nederlander de box leveren. Thumbs up voor HelloFresh dat ze ook leveren op uren en dagen waarop mensen effectief thuis zijn. Ik had er veel zin in en die week aten we Gnocchi met zalm, waterkers en cherrytomaten; Gevulde paprika’s met parelcouscous kip en groenten en Platbroodpizza met gegrilde courgette, paddenstoelen en belegen kaas.

En dat smaakte, vooral die paprika’s met parelcouscous. Ik hou normaal niet van couscous, want ik vind dat te droog, maar deze had veel smaak. Net zoals de kip trouwens :-).

Een paar weken later trokken we naar de Ieper en de maandag na ons weekendje lieten we de tweede box komen. We konden op zaterdag nl. niet naar de markt voor groenten en zo konden we die week overbruggen. Stond die week op het menu: Kruidige kipgyros met pitabroodjes en rode kool; Heekfilet uit de oven met sperziebonen en aardappelen en Penne integrale met een saus van boerenkool en roomsaus. Die week smaakte het veel minder. Met als dieptepunt die boerenkool. Ik eet dat doodgraag, maar het smaakte zo taai als iets, wellicht omdat ze vooraf versneden was en daardoor helemaal uitgedroogd was.

Week 1
Week 2

En toen moesten we een beslissing nemen, zouden we ermee doorgaan of niet? Uiteindelijk besloten we van niet. We moesten sowieso nog elke week naar de supermarkt, want onze inkopen voor ontbijt en lunch komen van daar. we vonden het  nog steeds duur! Zelf was ik vooral gewonnen voor snelheid waarmee iets op tafel kwam en het feit dat ik niet meer hoefde na te denken over een weekmenu. Er kwam al eens iets anders op tafel, hoewel dat tijdens de tweede week dus geen succes was :-). Uiteindelijk hebben we na veel vijven en zessen ons abonnement opgezegd. We kunnen daar nog altijd op terugkomen, mochten we ooit van gedacht veranderen, maar voorlopig wogen de voordelen niet op tegen de nadelen!

(P.S.: dat de foto’s van het eten er niet altijd even smakelijk uitzien, heeft niets met HelloFresh te maken. Dat ligt aan het feit dat ik niet zo goed kan dresseren en fotograferen. Maar oefening baart kunst, dus geef ik niet op!)

En jij, testte jij HelloFresh of een andere Foodbox al eens? En ben jij het blijven gebruiken?

 

 

 

 

door

Held

marliesetim_small (249 of 668)Vandaag is hij jarig. Hij wordt 83 jaar en eigenlijk is hij wel mijn held, want:

*Klagen of zagen, doet hij zelden of nooit. Hij neemt de dagen zoals ze komen en het duurt erg lang voor hij iets als pijn bestempelt. Als hij zegt dat hij zich niet goed voelt, dan weten we ook dat het serieus is.
*Nog altijd werkt hij hard in zijn tuintje en deelt hij met veel plezier zijn groenten uit. Zijn pompoenen gaf hij onlangs gratis weg aan alle geïnteresseerden. Hij legde ze vooraan zijn huis en plaatste er een bordje bij.
*Hij is een nieuwe man avant la lettre. Koken, kuisen, de was en de plas … Hij deed het jaren met veel plezier en goed.
*Jarenlang zorgde hij voor mijn grootmoeder, ‘ons Met’. Toen ze het mentaal moeilijk had, toen ze last begon te krijgen van haar gezondheid. En ook toen ze op het einde van haar zestigerjaren na een hersenbloeding dement werd, bleef hij voor haar klaarstaan. Hij leerde me dat echte liefde bestaat en dat dat een leven lang kan duren. De laatste drie maanden van haar leven bezocht hij haar dagelijks in het bejaardentehuis. Hij vindt het nog altijd spijtig dat hij ze niet tot haar laatste dag thuis kon blijven verzorgen.
*Geen boerenkoolpuree die zo lekker smaakt als de zijne. ‘Krulkolen’ noemen we dat. Ik heb er jaren naar gezocht naar die groente waar hij zo’n lekkere ‘petasj’ van maakte. Bleek boerenkool te zijn en gelukkig is dat tegenwoordig weer helemaal in om te eten ;-).
*Ondanks het feit dat zijn huwelijksleven z’n ups and downs kende (door de gezondheid van m’n grootmoeder), vertelt nog steeds de mooiste verhalen over m’n grootmoeder.
*Nu mijn mama het moeilijk heeft, vangt hij haar tijdelijk op tot ze naar haar eigen appartementje kan. Hij vindt dat de normaalste zaak van de wereld.
*Van hem heb ik nog veel te leren en iedere dag dat dit kan, prijs ik mij gelukkig.

Een hele gelukkige verjaardag ‘Pet’, ik weet dat je dit wellicht niet zal lezen. Daarom deed ik daarnet nog een belletje om je er persoonlijk één te wensen. En binnenkort kom ik ik zeker nog eens langs!

door

Weekendje Ieper

Vorig weekend gingen we en ik er een weekendje tussenuit naar Ieper. Aangezien ik geen fan van ben musea of dergelijke (tenzij het een doemuseum is zoals Technopolis), besloot ik het aangename aan het, voor mij, nuttige te koppelen en te reserveren bij Souvenir.

We begonnen de dag zaterdag in Tyne Cot in Passendale. Een erg mooi (is dit het juiste woord voor een begraafplaats?) en indrukwekkend kerkhof. Je wordt er even stil van te weten dat er zoveel jonge mannen gestorven zijn in WOI. Zoveel vrouwen die hun man of hun kind(eren) nooit meer zagen terugkomen. Ik vind dat enorm moeilijk om te bevatten, wat een impact dat op iemands leven moet gehad hebben. 2015-11-07 12.31.11-1 Daarna gingen we nog naar het Memorial Museum Passchendaele, allemaal zeer interessant en de moeite waard lijkt me, maar zoals ik al zei musea zeggen me weinig. Dus ik was toch meer onder de indruk van Tyne Cot. Daarna reden we door naar het Novotel in Ieper waar we incheckten en even op het bed gingen rusten. Ik dan toch vooral. Ik voel me de laatste tijd heel moe (heb dit elk jaar in deze periode en zeker sinds ik klierkoorts gehad heb. Vorig jaar werd het virus trouwens voor de tweede keer in mijn bloed gevonden, de dokter stond daarbij ook voor een raadsel). Aangezien we redelijk laat waren gaan slapen en om 8u terug uit de veren waren, had ik wel wat nood aan wat rust. Na een dik half uur gingen we door naar het Flanders Field Museum. Ook heel mooi ingericht en leuk gedaan met de armbandjes die voor interactiviteit zorgen. Maar again: not my cup of tea.

Daarna gingen we terug naar ons hotel, waar we nog eventjes tv keken tot we naar Souvenir gingen. Daar hadden we een hele fijne avond. Hun aperitief van het huis smaakte me, hoewel ik normaal geen ginliefhebber ben. Het was iets met gin, vlierbessenbloesem en granité van groene thee en was zeer lekker en fris. Daarna volgden er 7 gangen (er is geen à la carte menu bij Souvenir en op zaterdagavond kan je alleen maar het zevengangenmenu nemen, maar geen klachten daarover :-)). Het gerechtje met brokkeloud, brocolli en bloemkool was daarbij toch wel m’n favoriet (en ik ben geen kaaseter dus dat wil wat zeggen). Verder was ik wel fan van het gerecht met pladijs, mosseljus en peterseliewortel en vond ik de pastinaak met beurre noisette en honing heel verrassend als eerste dessert. Mijn algemene mening over Souvenir: ik heb al beter gegeten, maar ik vond het zeker wel een aanrader om eens te doen :-).

Etentje bij Souvenir

Etentje bij Souvenir

De volgende dag ging ik nog helemaal loos op het ontbijtbuffet in het Novotel. Ook zeker niet het beste ontbijfbuffet ooit, dat was in Dusseldorf, maar daar was ons hotel + ontbijt dan ook weer het beste van de hele trip. Soit ik ging volop voor eieren, spek, worstjes en een paar aardappelen. Echt eten zoals een Amerikaan, soms kan mij dat al eens smaken :-). Daarna heb ik nog wel een kommetje fruitsla gegeten. Kwestie van niet helemaal ongezond te ontbijten. Na dit stevig ontbijt checkten we uit. Ik was trouwens best tevreden van het Novotel. Onze kamer was verzorgd en hoewel het bed op het eerste zicht niet stevig leek (er zat een put in het matras), was het toch een harde matras. Dat heb ik het liefste. Ik heb wel niet zo goed geslapen, maar dat doe ik eigenlijk nooit op hotel.

2015-11-07 14.51.20

Bed @ Novotel

2015-11-08 10.00.17-2

Ontbijten zoals ze dat in Amerika doen!

Nadat we het hotel verlaten hadden, deden we een wandeling op de vestingen. Waarbij we op het einde ook eventjes de Menenpoort bezochten. Dankzij mijn geweldige timing van reservatie bij Souvenir konden we op zaterdag helaas niet naar The Last Post. Daar zullen we dus nog eens voor moeten teruggaan 🙂 want na onze wandeling keerden we terug huiswaarts.

2015-11-08 11.01.23 Algemene conclusie: het was een fijn en ontspannend weekend, maar het oorlogstoerisme op zich zegt me weinig. Al vind ik Ieper sowieso wel een bezoekje waard :-).

door

Oy with the poodles already!

Een tweetal weken geleden bereikte er mij heugelijk nieuws. Netflix zou bezig zijn aan een revival van Gilmore Girls. Ja ik ging wat minder series kijken, ik weet dat nog en voorlopig lukt dat trouwens heel goed ;-)! Maar voor Gilmore Girls maak ik graag een uitzondering. Het is namelijk altijd dikke liefde geweest met mij en die serie.

Ik groeide er zowat mee op. Vanaf het moment dat ik alle afleveringen op de Belgische televisie had gezien en de serie gelijk met de Amerikanen begon te volgen, bleek Rory even oud te zijn als mij. Daardoor waren heel wat zaken superherkenbaar. Ik ging naar mijn eerste jaar unief toen Rory dat deed. Ik wilde net als haar journalist worden. Toen ze aan haar laatste jaar unief zat, kampte ik met dezelfde twijfels als haar. En ik denk dat ik zelf ook wel op een behoorlijk tempo gesprekken kan voeren ;-).  De passie voor koffie snapte ik dat moment wel niet (al bleek actrice Alexis Bledel het zelf ook niet te drinken). En ik had toen ook wel niet hetzelfde soort band met mijn moeder, maar dat waren details.

Mijn broers werden evenwel gek van het programma. Vooral dat geratel tussen hoofdpersonages Lorelai en Rory, denk ik (de scenario’s van Gilmore Girls bevatten blijkbaar veel meer tekst dan andere scenario’s. De acteurs moesten hiervoor trainen). Het is dan ook wel een typische vrouwenserie. Voor mij is het zo’n programma dat ik altijd goed zal blijven vinden. Dat in dezelfde rij als Friends mag staan en dat de tand des tijds echt wel overleeft.

Tijdens het voorlaatste seizoen was er wat onenigheid tussen de schrijvers (auteurskoppel Amy Sherman-Palladino en Dan Palladino) en Warner Bros. De onderhandelingen liepen spaak en de twee stapten op. Dat kan je aan het laatste seizoen zien. De verhaallijnen werden afgehaspeld en de originele sfeer was ver zoek. Vele fans bleven dus een beetje op hun honger zitten. Daar geven Amy en Dan Palladino nu gehoor aan. Er zouden vier afleveringen van 90 minuten komen om het verhaal af te ronden, die zich afspelen gedurende één jaar. Ik ben alvast benieuwd hoe het Rory als dertiger vergaat. En wie van haar drie liefdes ze gekozen heeft (ja ik hoop nog altijd op Jess Mariano, al heeft Milo Ventimiglia ondertussen wel wat van zijn pluimen verloren :-)).

En jij, ben jij benieuwd hoe het de Gilmore Girls vergaat? En welke serie zouden van jou (na Heroes, Boy Meets World en binnenkort Full House) wel eens terug tot leven mogen brengen?