Donderslag

Hoewel ik hoopte dat 2017 mijn jaar zou worden, liep het niet zoals ik het wilde. De eerste helft ging zoals het einde van 2016. Snel en vol leuke activiteiten. En dan was er eindelijk mei, het einde van het molawachtjaar. Vol verwachting begon ik aan het tweede deel van het jaar, maar er staken wel wat dingen tegen. Zwanger worden lukt voorlopig niet echt, waardoor ik nu in een fertiliteitstraject zit. In de zin dat er bekeken wordt waar het eventueel misloopt. Daarnaast is er ook op m’n job veel stress. Aangezien ik de alarmsignalen herken, deed ik er alles aan om mezelf de nodige rust te geven en te zien dat ik niet op een burn-out afstevende. Om mijn perfectionistische zelf af en toe halt toe te roepen.

En dan als een donderslag bij heldere hemel. Het is er weer … kanker. Niet bij mezelf dit keer, maar bij een naaste uit m’n familie. Ik zeg bewust niet wie, want dit is niet mijn verhaal om te vertellen. Maar ik kan je verzekeren: het hakte er zoveel harder op in dan toen ik zelf ziek was. Het is uit mijn handen dit keer, ik kan zelf niet vechten. Alleen maar proberen klaar te staan om te helpen, om de rompslomp die erbij komt kijken wat mee te verwerken, mentale steun te zijn.  Twee weken na het nieuws weten we sinds gisteren dat het binnen de perken blijft. Dat het behandelbaar is. En daarmee gaan we dan verder, zodat ook nu de nachtmerrie snel gepasseerd is!

Waarom Read my mind?

Onlangs las ik bij Veronique een leuk stukje over m’n blog.  Daardoor kwam ik tot het besef dat ik nooit uitgelegd heb waarom m’n blog Read my mind heet. Veel lezers dachten net zoals Veronique dat hij op de gratis versie van WordPress gewoon ‘Marliese Peeters’ heette, maar zo ijdel ben ik niet :-).

Neen, de reden dat de WordPress-URL onder m’n eigen naam bestond, was omdat ik ooit begon onder een andere naam. Ik wist toen nog niet goed hoe de vork in de steel zat. Dus gemakshalve (vermoed ik) koos ik m’n eigen naam voor de URL. M’n blog ging helemaal in het begin over series, want ik was (en ben) wat seriesverslaafd. Ik keek al series ‘on demand’ voor dat bestond. Dus ik vond het wel een meerwaarde om te vertellen over de series die ik al gezien had en hier nog lang niet te zien waren. De blog heette The Series Killer (jaja over nagedacht :-D) en was in het Engels. Ik denk dat ik dat zo’n twee blogposts lang heb volgehouden. Dit was tijdens een periode van werkloosheid en na die twee posts had ik werk gevonden.

Nieuwe start

Wat later wilde ik m’n blog nieuw leven inblazen, maar niet met hetzelfde thema. Het voordeel van m’n blognaam niet in m’n URL te zetten, was dat ik een totaal nieuwe naam en concept kon kiezen. En dat werd dus Read my mind. Waarom? Wel ik ben nogal een Killers-fan en m’n favoriete nummer van hen is Read my mind (van de al even fantastische plaat Sam’s Town voor de liefhebbers :-)). Ik vond dat dus wel een goede blognaam voor persoonlijke verhalen en dingen die me bezighielden. Vandaar ook de ondertitel: What I do, love and see.

Ik blogde toen nog in het Engels en ook dat heb ik niet lang volgehouden. De reden daarvoor is niet ver te zoeken. Ik ben een perfectionist en schrijven is m’n job. Daarom lees ik m’n blogs dus tientallen keren na voor ik ze publiceer (en dan nog sluipen er soms foutjes in, grmbl). In het Engels valt dat me nog zwaarder. M’n Engels is wel goed, maar toch moest ik tijdens het schrijven geregeld woorden opzoeken. En dan las ik alles dus nog meer na dan ik in het Nederlands al doe. Op de lange duur kroop er meer energie in het schrijven van die posts dan dat ik ervan terugkreeg. Dus opnieuw viel ik stil. Een deel van de posts die ik toen schreef heb ik ondertussen overigens naar het Nederlands vertaald.

Om dan in januari 2015 tijdens een periode waarin ik me steendood verveelde op het werk, terug te beginnen. Read my mind bleef, alleen waren de verhalen nu in het Nederlands :-). Met m’n eigen domein heb ik er nu helemaal voor gekozen en ik heb daar nog geen spijt van gehad.

En jij? Vertel me gerust waar jouw blognaam vandaan komt.