Blijven zwemmen, blijven zwemmen …

Sinds begin juni ben ik aan het leren zwemmen. Ik kan schoolslag zwemmen, verkrampt met mijn hoofd boven water. Dat leerde ik ooit in het derde of vierde leerjaar, door privéles. Mijn mama kon het niet meer aanzien dat het mij maar niet lukte en ging dus met mij naar de privéles. Na tien lessen lukte het me en bij ons op school zwom iedereen zo, ik was zelfs lichtjes verbaasd toen in het middelbaar bleek dat je een correcte schoolslag eigenlijk deels met je hoofd onder water zwom. Mijn schade qua brevetten werd trouwens ruimschoots ingehaald in die laatste twee leerjaren van de lagere school. Ik heb er hier nog een heel aantal in huis liggen.

Toen ik begon te lopen en daarna ook een fiets kocht, begon ik te dromen van korte triatlons. Ik vind dat nl. een hele mooie sport. Ooit zou ik dat eens doen nam ik me voor, na mijn behandeling kwam er een klap die ik niet had zien komen. Opeens besefte ik hoe ernstig die choriocarcinoom wel was geweest, hoe ooit veel sneller dan ik gedacht had, wel eens nooit meer had kunnen zijn. Ik besloot wat meer zo te gaan leven en de dingen niet te laten liggen (al is dat nog altijd een oefening hoor). Eerst moest ik leren crawl zwemmen, want dat is de slag die je het beste kan doen bij triatlons. Een tijdje terug had Annelies mij via mail de gegevens van een zwemleraar in het Mechelse bezorgd. Ik contacteerde hem en vertelde mijn verhaal en hij zag het zitten om met mij te werken. Hij was ook wel enorm eerlijk, crawl leren zwemmen als volwassenen doe je niet op één dag. Je moet die ademhaling onder controle krijgen en die is nog veel moeilijker dan de schoolslag ademhaling. Eer ik hetzelfde niveau zou halen als met mijn schoolslag konden we al een jaar of twee verder zijn. Maar als je het niet probeert, komt het er nooit van en dus begon ik aan de lessen.

Wekelijks volg ik een half uurtje les en in het weekend probeer ik nog een uurtje op mezelf te gaan oefenen. Meer lukt momenteel niet conditioneel en door tijdsgebrek (want ik probeer ook nog één keer per week te lopen en op goeie weken nog één keer per week te fietsen). Dus gaat het traag en gestaag. Mijn zwemleraar weet van de situatie en het gebeurt vaak dat ik na een lengte in het kinderbadje even tijd nodig heb om op adem te komen. Hij heeft een echt een engelengeduld en daarvoor ben ik hem heel dankbaar. Ik ben er nog lang niet, gelukkig verbetert het wel stilletjesaan. Ik ben ook een doorzetter en vroeg of laat zal ik het kunnen. Blijven oefenen en blijven proberen. Als we eind september naar Andalucía gaan, dan ga ik daar ook proberen te oefenen (gesteld dat het daar mooi weer is en ik kan zwemmen uiteraard).

Hoewel zwemmen me fysiek heel erg uitput (zijn er hier zwemmers die enig idee hebben waarvan die vermoeidheidsklop een paar uur na het zwemmen komt? Ik zou die nl. graag tegengaan). Kan ik ook wel genieten van mijn momentjes in het zwembad. Ik laat mijn gsm hier altijd achter, heb eens gehoord dat die vochtige omgeving niet goed is voor de technologie in dat toestel, en ben dus even niet bereikbaar. Ook onder water ben je echt even helemaal ergens anders. En als het zo’n heet weer is zoals vorige week, vind ik het zalig om achteraf met nat haar terug naar huis te fietsen. Ik was het gevoel van genieten van het sporten bij het lopen een beetje kwijt aan het raken, dus ik ben blij dat ik nu nog meer afwisseling heb in mijn sportactiviteiten. Blijkbaar heb ik dat echt nodig. Nu alleen maar hopen dat ik progressie blijf maken. Ik denk alvast dat ik er heel veel plezier van ga hebben als ik er echt mee weg ben!

En jij, ben jij een zwemmer?

 

Kleur- en stijladvies

Op zaterdag 11 juni ging ik dus langs voor een kleur- en stijladvies en personal shopping bij Eigen Wijs. Tot nu toe had ik het altijd uitgesteld, ik wilde dit ooit eens laten doen, maar door de recente gebeurtenissen besloot ik dat ik het tot in den treure kon uitstellen. En kon het dus daarna niet snel genoeg gaan. Achteraf gezien had ik misschien beter nog eventjes gewacht. Zo’n dag ik best vermoeiend en net op 11 juni had ik weer eens een klop van de hamer gekregen. Je krijgt dan zoveel informatie over je heen, dat het soms moeilijk te bevatten is. Tip aan iedereen die dat dus ooit eens wil laten doen. Zie dat je uitgeslapen bent 😀 of tenminste wakker genoeg zodat je je een hele dag kan concentreren.

Ik was op voorhand best nerveus, want een hele dag doorbrengen met iemand die je niet kent, is natuurlijk wel altijd spannend. Gelukkig was Sofie van Eigen Wijs iemand waar ik mij direct bij op mijn gemak voelde. En dus ging de dag van start. Ik vulde een vragenlijst en daaruit bleek al snel dat ik qua kleuren voor verschillende types kies. En ook wel eens kleuren die me niet bepaald flateren. Soms is dat terecht, want ga ik voluit voor de pasvorm omdat iets me als gegoten zit. En pasvorm primeert altijd boven de kleur, vertelt Sofie me. Al is het nog beter dat pasvorm en kleur allebei in orde zijn, dan is een kledingstuk echt een toppertje.

Kleuren

Wanneer de eigenlijk analyse volgt, begint Sofie doeken op m’n schouders te leggen. Bij de gouden doek worden de wallen die ik die dag meesleur eens zo duidelijk, legt ze de zilveren doek op mijn schouder dan lijken de wallen steeds meer te vervagen. Zo gaat een hele tijd verder met gekleurde doeken. Uiteindelijk besluit Sofie dat ik een wintertype ben. Een type waarbij heldere en vaak ook felle kleuren heel goed staan. Wat meteen verklaart waarom ik zonder problemen fuchsia lippenstift kan dragen. De kleuren binnen het winterpallet die mij het meeste doen stralen zijn onder meer heldergroen, zuurstokroze, turkooisblauw, koningsblauw … (primaire kleuren binnen mijn beste kleuren). Ik geef toe dat er weinig van die kleuren in mijn kast hangen, op een heldergroen hemdje na. Ik grijp nogal vaak naar donkerblauw, grijs en zwart. Dat zijn veilige kleuren, die in bepaalde tinten ook in mijn pallet zitten, maar het maakt m’n kleerkast nogal saai. Eén van de redenen dat ik ook voor dit advies gekozen heb.

FullSizeRender-1

Mijn beste kleuren

Sofie legt me ook uit welke kleuren ik kan combineren. Er zitten combinaties tussen waar ik zelf niet aan gedacht had, maar wonderwel lijken te werken. Fondantbruin en turkooisblauw bijvoorbeeld of nachtblauw en zuurstokroze.

Ik krijg van Sofie ook een kleurenkaartje mee met alle kleuren van het winterpallet. Dit moet me in de winkel helpen om de juiste kleur te vinden. “Als je de kleur ertegen legt en het vloekt”, dan is het geen winterkleur zegt Sofie. “Is het eerder een verlengde van een kleur die in het kaartje zit (bv. een zachter heldergroen of net feller dan datgene in het kaartje) dan is het een winterkleur.”

Kleurenkaart

Een dag later wijst een vriendin me erop dat die kleuren op het kaartje wel alle kleuren zijn die er bestaan (op oranje na, maar daar mag ik enkel de fluotint van dragen). Dat klopt, maar het gaat hem om de tinten. Pastelkleuren staan mij bijvoorbeeld totaal niet, aardetinten (van het herfstype) ook veel minder. In se kan iedereen elke kleur dragen (buiten zwart en spierwit, dat zijn typische kleuren voor het wintertype). Er zijn enkel bepaalde tinten die bepaalde types beter passen.

Ook qua juwelen kies ik beter voor zilver dan voor goud. Gelukkig doe ik dat al het merendeel van de tijd, op een roségouden juweeltje na.

En dan heeft Sofie het ook nog over haarkleur. Dat stuk is voor mij een beetje teleurstellend. Zij kan er weinig aan veranderen. Maar ik wilde iets totaal anders doen met mijn haar en had dit advies even afgewacht. Blijkt dat ik qua haarkleur weinig anders kan doen. De tinten die ik aan mijn kapper kan meegeven beperken zich veelal tot het rood. Kersenrood zou bv. een hele goede kleur zijn voor me. Laat het nu zijn dat ik graag wat highlights in mijn haar wilde brengen, een ombré of een balayage en dat de tinten die ik in gedachten hadden, echt niet zouden passen. Op zich lijkt kersenrood mij een hele mooie kleur, maar ook caramel vind ik voor highlights bijvoorbeeld prachtig. Dat zou voor mij een mindere keuze zijn. Ik geef wel toe dat het kan zijn dat ik dit uiteindelijk nog aan mijn laars lap. Binnen twee weken heb ik een afspraak bij mijn kapper voor knippen en kleuren. En ik ga toch ook even zijn advies vragen. Ik weet dat hij niet zo van rood houdt, want het schijnt nogal een vuiligheid te geven. Er staat op het kleurenkaartje van de kapsels ook duidelijk dat je je kapper mee om advies moet vragen, dus mss kan het caramel toch nog in een bepaalde toonhoogte. I’ll keep you posted :-).

eigen wijs_winter haarkleuren verso

Stijladvies

Bij het stijladvies kijkt Sofie eerst m’n beenderstructuur na, aan m’n polsen is die fijn aan m’n enkels medium. Dat wil zeggen dat ik best geen te zware juwelen of schoenen met brede bandjes en hakken neem. Alles wat fijn tot medium is, zal me beter passen. Ook qua prints is het best niet te bombastisch, maar eerder fijn.

Dan kijkt Sofie mijn gelaatsvorm na. Het ideale gelaat is een ovaal gezicht. Als je geen ovaal gezicht hebt, dan kan je door make-up, accessoires, kapsel … toch de illusie van een ovaal gelaat gewekt worden. Ik heb een vierkant gezicht dus is mijn kapsel best niet te kort, tenzij het echt heel kort en pittig is. Opnieuw een teleurstelling, want ik had een kort kapsel zoals dat van Sophia Bush in gedachte en dat blijkt dus totaal verkeerd voor mijn gezicht.

Al is het hier minder een teleurstelling dan de haarkleur die ik in gedachte had. Ik had nl. al een paar keer voorgehad dat mijn korte kapsels mijn gezicht ineens 2x zo dik en bol leek en wilde dat nu vermijden. Daarom dat ik de knipbeurt bij de kapper ook had uitgesteld tot na het advies. En het bleek dus dat dit exact dat effect zou hebben. Jammer maar helaas. De kapsels die Sofie aangeeft als alternatief: assymetrisch, retro of heel kort spreken me niet echt aan. En dus ben ik na het advies zelf gaan zoeken op pinterest met ‘square face shape haircut’. Het blijkt dat ik wel iets in de stijl kan doen van wat ik in gedachte had nl. een lob die schuin naar voren geknipt is. Waar de lengtes vanvoor ruim onder mijn kin eindigen, zodat de aandacht van die brede kaaklijn weggaat. Nu begin ik de laatste dagen echter meer en meer te twijfelen of ik niet nog tot na de zomer mijn lengte wil behouden. Dus ook op dat gebied: to be continued eind deze maand ;-).

Qua brillen is de keuze ook beperkt voor iemand met een vierkant gezicht en Sofie raadde me vooral aan om geen te breed montuur te nemen. En te zorgen dat de kleuren binnen het wintertype vielen. Ideale brillen voor iemand met een vierkant gezicht zijn nl. nogal gauw ouderwets en daar zou ik niet bepaald gelukkig van worden. Het beste is lenzen dragen, dat doe ik nu al af en toe, maar ik verdraag dat geen dagen op een stuk. En zo erg vind ik de bril die ik draag nu ook weer niet.

Qua figuurtype ben ik een X-type. Waar bij het gezicht ovaal ideaal is, is bij figuur het X-type ideaal. Hoera, daar moet ik dus niet gaan corrigeren. Mijn figuur optisch verbreden of versmallen is niet nodig. Sofie geeft me nog allerlei tips mee met kledij die me goed zou staan en dat ik ook best nooit iets laat stoppen op mijn breedste punt, want dat dat weinig flateert.

Qua stijl sta ik volgens haar het beste met dramatisch extravagant en als secundaire stijl met natural, sportief/comfortabel. Ik kan mij daar deels in vinden, in de zin dat het wel eens wat meer mag zijn. Zo kocht ik mij twee weken na de styling een bruine leren kokerrok (wat al iets extravaganter is, al bleek hij achteraf geen winterkleur te zijn). En fuchsia jumspuit van bij de Zara.

Als dat ook onder dramatisch extravagant valt, en als ik op de foto’s die in mijn stijldossier staan afga is dat ook het geval, dan kan ik daar mee leven. Er zijn echter dingen die ik nooit mooi ga vinden in die stijl en waar ik dus ook niet snel mee ga rondlopen. In het sportieve/comfortabele kan ik mij uiteraard wel helemaal vinden.

Make-up

Voor Sofie met me de stad in ging, zorgde zo ook nog voor wat mooie make-up die perfect in m’n kleurenpallet paste.  En dit was het resultaat:

make-up

Shopping

Daarna volgde er nog twee uurtjes personal shopping. En ik moet zeggen dat ik hier een beetje miste wat Sille (de styliste waar Kelly mee op stap ging wel deed). Nl. rekening houden met zaken die bij me passen. Sofie haalde nl. op een bepaald moment een jurk die zij beschreef als een jurk van het kunstenaarstype. Zoiets dat heel wijd over heel je lijf valt en ook brede mouwen heeft. Ik kwam daarmee uit het pashok en terwijl Sofie zei dat het me prachtig stond, was de teleurstelling  van mijn gezicht af te lezen. Sofie zei dat dit wellicht een kwestie van gewoonte was. Maar ik denk dat ik mij daar nooit goed in ga voelen. Ook sjaaltjes was iets wat Sofie als een topaccessoire beschreef. Ik draag quasi nooit sjaaltjes, tenzij in de winter, een dikke sjaal om mij warm te houden op de fiets. Ik heb uiteindelijk wel een fuchsia sjaaltje bij Veritas gekocht tijdens onze shoppingtrip, maar ik ga dat eerder gebruiken om te draperen over mijn schouders op zomeravonden wanneer het begint af te koelen.

Uiteindelijk heb ik verschillende dingen aangehad en enkel een gestreept topje en onderstaande jurk gekocht:

Kleedje

Nog meer zwart en blauw dus. Ik geef toe dat het op het einde voor een beetje frustratie zorgde (terwijl het in zijn geheel echt een fijne en leerrijke dag was). Want ik hield vroeger niet van shoppen, dat is gelukkig met de jaren veranderd, omdat ik beter weet wat bij mij past. Maar als er iets is waar ik nog altijd een hekel aan heb, dan is het gaan shoppen veel aandoen en toch niks te vinden, omdat je het lelijk vindt, omdat de maat niet goed zit, omdat het net niet de kleur is die je in gedachte had … Dan wordt het voor mij even frustrerend als tijdens mijn tienerjaren en zuigt het mijn energie op, ipv mij energie te geven. Energie die ik die dag dus al totaal niet had.

Shop till you drop?

Toen ik twee weken later dan met mijn tante en mijn beste vriendin op shoppingtrip naar Gent ging, liet ik de kleurenkaart dan ook meteen links liggen op de moment dat ik die leren kokerrok en een knalblauwe broek vond. Bij de blauwe broek haalde ik ze nog wel boven, zag ik dat het vloekte met de kleuren in m’n pasje en besloot ik het te negeren onder het mom: de pasvorm zit toch goed en het is vooral belangrijk om winterkleuren tegen mijn gezicht te dragen.

Bij het thuiskomen bleek dat die kleuren wel veel moeilijker te combineren zijn met winterkleuren en daar ging mijn argument dus, maar ik had weinig zin om ook van dat shoppingtripje gefrustreerd terug te komen. Toen ik vorige week naar Antwerpen ging, heb ik er meteen terug veel meer op gelet en ook wel minder gevonden dan verhoopt, maar dat komt nog wel. Ik heb toch ook geen geld om meteen heel mijn garderobe in winterkleuren te steken.

Al bij al ben ik echt blij met mijn investering en ik heb ik er veel uit geleerd. Als ik nu nog binnen die stijl mijn eigen ding kan vinden, dan zijn we er denk ik. En misschien dat ik mezelf ooit nog wel eens op wat uurtjes personal shopping trakteer. Maar dan op een dag waarop ik me stukken beter voel.

 

 

 

 

 

Juniboek

In juni las ik maar één boek en dat was Paper Towns van John Green. Ik vrees dat ik nog wel een tijdje op dat tempo zal blijven doorgaan. Want onze uitgestelde reis staat pas gepland eind september. In juli heb ik wel een weekje verlof, maar ook veel plannen. Gelukkig zit ik nog altijd één boek voor op schema, dus kan het perfect :-).

Ik las het boek in het Nederlands, omdat ik het vond op het Boekenfestijn in Mechelen, en ik denk dat dat een foute keuze was. The Fault in Our Stars van John Green las ik in het Engels en dat was sowieso een meerwaarde. Ik hou nu eenmaal van de Engelse taal en bepaalde dingen laten zich niet vertalen, bijvoorbeeld de zin: “some infinities are bigger than other infinities.” In het Nederlands kan dat nooit zo mooi klinken. Toen ik het boek begon te lezen, groeide dus de overtuiging dat ik beter voor de Engelse versie had gekozen. En ik werd in die overtuiging gesterkt toen ik onlangs de trailer van de film zag op Play More.

Ik gaf Paper Towns uiteindelijk maar twee sterren op Goodreads en dat is tot nu toe het minste van alle boeken die ik in 2016 al las. Waarom? Omdat ik mij doodergerde aan het hoofdpersonage Margo Roth Spiegelman. In het begin vond ik die zoektocht nog heel leuk, maar iets over de helft begon ik mij af te vragen of Quentin (het andere hoofdpersonage) niet beter wat kon genieten van zijn laatste weken op het middelbaar in plaats van al zijn tijd te steken in het zoeken naar Margo. Naar het einde van het boek toe werd dat gevoel enkel maar sterker. Het idee achter het verhaal is goed, maar het is me iets te langdradig en ik had dus iets te weinig affiniteit met beide hoofdpersonages. Het einde kon ik nog wel appreciëren, al was het met een dubbel gevoel. Toch ga ik de film binnen een paar weken zeker nog eens bekijken. Al was het maar om het verhaal eens in het Engels te horen ;-). En omdat ik net las dat de film een ander einde zou hebben dan het boek.