Er wordt me tegenwoordig wel eens gevraagd hoe het nu met mij gaat. De behandelingen zitten erop. Wel het gaat relatief goed met me. Al heb ik nog vaak hele grote downs. Mijn lichaam wil niet altijd mee met wat mijn hoofd wil. Ik ben vaak keimoe. Aan mensen die het ooit meegemaakt hebben, kan ik het het beste uitleggen door te zeggen dat het op de vermoeidheidsbuien lijkt die je van klierkoorts krijgt. Plots word je wakker, maar je voelt je niet wakker. Al wat je wil doen is slapen en je lichaam schreeuwt daar ook om, een hele dag lang. Soms voel je je zo moe dat je dan weer niet in slaap raakt, wat het probleem alleen maar verergert. En die vermoeidheid zorgt ervoor dat je andere dingen die je wil doen niet kan doen of niet naar behoren kan doen. Ik kan daardoor vooral minder gaan lopen. Ook omdat ik mij aan het verdiepen ben in een andere sport, maar daarover meer als het mij gelukt is (en dat kan nog wel even duren :-)). Maar goed, ik probeer er het beste van te maken. Het is niet allemaal kommer en kwel. Er zijn ook heel veel leuke momenten. Even een overzichtje van de afgelopen week.
Vrijdag ging ik citygolfen met mijn collega’s en één van onze leveranciers. Ik werd laatste. Dat had niets met vermoeidheid te maken. Ik ben daar gewoon slecht in, maar het belangrijkste was dat het een superleuke namiddag en avond was, die afgesloten werd met een hapje en meerdere drankjes.
Op zaterdag liet ik een kleur- en stijlanalyse doen gevolgd door een paar uurtjes personal shopping. Van vrijdag op zaterdag had ik een slechte nacht en dus was het een hele zware dag. Ik keek al keilang uit naar die analyse, omdat ik het al superlang wilde laten doen. Toen ik dan eindelijk die beslissing genomen had, moest ik maar een maandje wachten voor het zover was. Het kon echter niet snel genoeg gaan. En dan stond ik dus op zaterdag op en werd het fysiek geen topdag. Er wordt tijdens zo’n dag veel verteld en eigenlijk moet je je wel best concentreren, dus ik vond het jammer dat ik me niet beter voelde. Maar het was toch een hele leuke ervaring. Binnen een tweetal weken krijg ik nog een uitgebreid verslag en kan ik alles nog eens rustig herlezen. Op dat moment zal ik hier op de blog meer vertellen over hoe de hele dag in elkaar zat.
Op zondag ging ik met mijn vrienden brunchen bij Foom in Mechelen. Het was een late traktatie voor mijn verjaardag. Het was echt enorm gezellig en fijn om zo nog eens rustig bij te praten en de kindjes in het gezelschap waren ook in form :-). Eten en babbelen met vrienden, ik kan daar enorm van genieten.
Maandag supporterde ik hier thuis voor de Rode Duivels. Dat ik hier zit, kan mij niet deren. Dus de Belgische vlag stick, die ik nog net op de valreep van een collega kreeg, en mijn truitje van Dries Mertens werden bovengehaald. Het spelniveau was een ramp en zelfs onze beste spelers konden precies niets meer. Maar ik merk wel dat ik veel minder negatief ben dan andere supporters. De laatste jaren werden ons elftal en onze trainer bejubeld en nu gaat het één match minder en is iedereen ineens supernegatief ? Pas op, ik heb ook kritiek over de ploegopstelling en ja misschien is Wilmots niet zo’n goede trainer. Van mensen die mij dat al twee jaar zeggen kan ik dat dan ook verdragen als ze die opmerking geven. Maar nu vind ik het echt degoutant hoe sommige mensen na één match hun kar keren. Het kalf is nog niet verdronken!!! Nog twee matchen te gaan. En als het kalf wel verdrinkt na de groepsfase. Tja dan is dat ook zo, vier jaar terug raakten we niet eens tot op het EK. Op naar de volgende match dus …
Vandaag probeerde ik na alle enthousiaste Instagramposts en een blogbericht van Renilde voor het eerste keer chai. Het was geen succes, de kaneelsmaak vond ik heel lekker, de rest een pak minder. Maar geen probleem, da’s meer chai in deze wereld voor Renilde :-).
Ten slotte las ik vanmorgen op Facebook dat mijn collega Katleen ook met een blog begonnen is en dat dat voor een stukje door mij komt (een hele eer :-)). Katleen schrijft enorm leuk en vlot en ik leer nog elke dag van haar bij op de werkvloer. Dus ja, ik geef het toe, ik gebruik dit laatste paragraafje om even schaamteloos reclame te maken voor haar blog. Ga gerust eens een kijkje nemen, want we weten allemaal: hoe meer bloggers, hoe meer vreugd!