Jobplezier

Het thema voor #boostyourpositivity was deze week werk. Tot 4 maanden geleden was dat nog een heikel punt voor me om over te vertellen. Ik zat nl. vast in een job die ik niet graag deed, verveelde me, had weinig uitdaging … Het zorgde ervoor dat ik zondag vaak met een zwaar gevoel wakker werd, want het weekend was dan al half, weet je wel. Op maandag zou ik terug moeten gaan werken en dat vond ik verschrikkelijk. Het besef groeide dat er snel iets moest veranderen, maar dat was makkelijker gedaan dan gezegd. De jobs in de communicatie zijn schaars. Bovendien wilde ik niet terug in een gelijkaardige situatie belanden en dus was ik kritisch.

Het was in die periode dat ik mijn blog terug leven inblies. De eerste boostyourpositivity actie hielp me erbij. En ik leerde veel blogs en leuke mensen kennen. Het gaf me in zekere zin ook de kracht om de confrontatie met mijn toenmalige werkgever aan te gaan. Daarna moest ik tenminste niet meer achter haar rug solliciteren. Twee maanden later had ik een nieuwe job te pakken. Het voelde als een nieuwe start, een nieuwe kans en ik kon nu eindelijk door met mijn leven. Zeker toen mijn tijdelijk contract een vast contract werd.

Herwonnen plezier

Ik ben nog altijd blij dat ik mij volledig gesmeten heb en het risico van eerst tijdelijk te starten erbij genomen heb. Ik doe het nl. enorm graag. Het is vandaag zondag en dat vervelende gevoel is er niet. Morgen moet ik terug gaan werken of liever mag. En staan er een hoop leuke collega’s op me te wachten. Deze week is er ook nog eens onze teambuilding dus extra veel fun. Van verveling is absoluut geen sprake meer, integendeel werk met hopen. Soms is het wat zoeken om alles gedaan te krijgen, maar dat heb ik 100 keer liever dan de toestand waar ik vorig jaar in zat.

Daartegenover staat wel dat ik minder tijd vind om te bloggen. Vorige week was er zelfs geen tijd om te lopen, want ik werk met flexibele uren en vorige week heb ik die gebruikt om langer te werken. Ik kan die dan op een minder druk moment wel recupereren. We hebben nl. een elektronisch priksysteem waar alles heel goed in wordt bijgehouden. En geloof me voor iemand die bijna altijd met vaste werktijden heeft gewerkt is dat een voordeel. Je kan prikken als iets ouderwets zien, maar hier is er tenminste geen discussie. Alles staat mooi geregistreerd. Bij een van mijn vorige jobs werd er bijgehouden of je wel voor 9u toekwam, maar als je dan eens te laat was en aangaf dat je wel langer zou blijven, had men hier geen oren naar. Dat is nu voorbij.

Najaarsmoeheid

Het resultaat is wel dat ik na deze week echt moe was. Ook een combinatie met de najaarsmoeheid waar ik elk jaar last van heb en een optreden van U2 op dinsdag, waar ik met plezier wat nachtrust voor inleverde. Dus heb ik dit weekend veel geslapen. Gisteren was er nog wel wat energie om de kelder op te ruimen. Maar vandaag kwam er nog wat duizeligheid bij (lage bloeddruk wellicht) en dus was het echt een Lazy Sunday :-D. Maar die moeten er ook zijn. Daarom typ ik dit stuk ook op mijn iPhone (mijn excuses dus als er meer typfouten in te vinden zijn dan anders).

Qua bordjes die ik moet draaiende houden, heb ik voorlopig dus niet te klagen. Alles in het huishouden lukt nog naar behore. Enkel mijn lopen moet soms wat inboeten. Da’s vooral door mijn maag. Ik moet voor een bepaald uur mijn avondeten consumeren en ik mag zeker geen sport doen na het eten. Dus hoewel om 18.30u of 19u thuiskomen echt niet zo laat is (ik heb bij vorige jobs wel al langer gewerkt), is het toch te laat om nog te gaan lopen. Dat wringt dan wel, want ik mis het direct, maar ik zou voor geen geld ter wereld terug naar mijn vorige job willen. Laat staan dat ik zou willen dat het minder druk was, geef mij maar dit. Ik weet niet hoe het zal gaan als er een kindje zou komen, maar dat zijn zorgen voor later. En zoals ik al zei, er is gelukkig veel flexibiliteit bij ons op het werk.

Je hoort het al mijn job boost mijn positivity en dat is een geschenk. Dat besef ik door mijn vorige situatie eens zo hard!

Deze post werd geschreven in het kader van #boostyourpositivity van Activia. De website vind je hier.

Vakantievoornemens

Ik heb nooit echt in goede voornemens geloofd. Daarom maak ik er eigenlijk zelden met Nieuwjaar. Je houdt je daar toch niet aan. De laatste jaren betrap ik mezelf erop dat ik voornemens maak op vakantie. Zo besloot ik in 2012 na een wandeling in Bryce Canyon om aan mijn conditie te werken. Ik deed een wandeling waarvan ik dacht dat ze 5 km was, maar door een vergissing bleek dat slechts de korte versie van 2,5 km te zijn. Ik kwam helemaal uitgeput boven en was teleurgesteld in mezelf. Het moest maar eens anders bedacht ik me toen. Ik begon na die vakantie met lopen en ben nooit meer gestopt. Dit jaar deden we dezelfde wandeling trouwens opnieuw. Dit keer wel de 5 km en het ging (ondanks het feit dat ik mijn beste conditie nog moet terugvinden) echt veel vlotter dan vorige keer.

2015-09-12 14.58.57Vorig jaar besloot ik in Valencia dat het een goed idee was om een maandelijkse date met mijn beste vriendin in te plannen. Toen we beiden nog begeleiding deden in een vereniging voor mindervaliden zagen we elkaar nl. één à twee keer per jaar. Dat viel weg, omdat we er besloten ermee te stoppen. Dus moest er iets in de plaats komen, vond ik. En ik vind dat nog steeds een superbeslissing. We gaan dan goed eten, we praten bij en het is altijd een topavond.

Om een of andere reden denk ik op vakantie altijd na hoe het dus anders kan. Veel meer dan het nieuwe jaar luidt het voor mij een nieuw begin in. In zekere zin is dat ook logisch, omdat je tijdens zo’n vakantie tot rust kan komen. Rust in je lijf en je hoofd zorgt dan op zijn beurt weer voor duidelijkheid. Dit jaar heb ik besloten om wat minder tv te kijken. Ik ben een serieuze seriesverslaafde. Dat gaat ook niet veranderen, ik kijk graag tv en ik vind daar ook niets mis mee. Ik kijk namelijk heel gericht tv. Ik neem dingen op, haal series in huis en ik kijk ze vervolgens. Doelloos zappen doe ik niet. Ik creëerde voor mijzelf met andere woorden jaren terug al een soort netflix avant la lettre ;-). Sommige series kijk ik gelijk met de Amerikanen, sommige volg ik gewoon op Belgische tv en ik kijk natuurlijk ook wel een aantal Vlaamse programma’s. Maar het begon echt wel de spuigaten uit te lopen. Vorig jaar volgde ik op een bepaald moment 13 Amerikaanse series en keek ik er nog een tiental op de Vlaamse televisie. Mijn avonden zaten daardoor echt propvol. Bovendien waren er wel wat die ik eigenlijk niet meer zo graag zag (Vampire Diaries, The Originals, Once Upon a Time). Ik heb de neiging om te blijven kijken naar een serie, omdat ik wil weten hoe het eindigt. Soms blijkt dat dan op het einde van de rit serieus teleurstellend te zijn (ik kijk naar jou Lost, what a waste!). Het ergste is dat ik daardoor andere dingen links laat liggen. Ik kreeg begin 2015 het laatste boek van Els Beerten van mijn moeder. Ik heb het nog steeds niet gelezen! Ik zit hopeloos achter met mijn Cosmopolitans (waar ik een abonnement op heb) …

Ik had er eigenlijk schoon genoeg van. Het besef kwam dat ik mezelf dit aandeed. Voor een stuk heeft dit ook te maken met het feit dat ik graag met alles bij blijf. Ik word er dus wat gek van als ik achterloop en wil dan alles zo snel mogelijk inhalen! Het leek me hoog tijd om daarmee te stoppen en dus ging ik er met de grove borstel door. Het hielp ook wel dat er vorig jaar een aantal van mijn favorieten ten einde liepen. Voorlopig kijk ik nu nog naar: Awkward, Grey’s Anatomy, The Mindy Project & The Big Bang Theory. In het voorjaar komt daar dan nog Pretty Little Liars bij. Verder heb ik tijdens onze vakantie ook nog wel wat opgenomen: T, Project K, Merci Merckx, Scandal, Revenge, Mom, Zo man zo vrouw … Met het meeste zit ik hopeloos achter, maar ik ga me er niet meer druk in maken. Toen ik vorig jaar tijdens de kerstvakantie ziek werd, was ik bijvoorbeeld heel tevreden dat ik nog een volledig seizoen van Vermist op de digicorder had staan. Tijdens de zomervakantie had ik ‘s avond tijd om True Detective eens te bekijken. Er zijn altijd momenten waarop je wat meer tijd hebt en wat kan ‘binge watchen’. Momenteel heb ik daar geen tijd voor en dat is dan gewoon maar zo. Jammer genoeg ben ik sinds onze vakantie wel nog niet toegekomen aan het boek en m’n Cosmo’s. Ik had het ‘s avonds wat te druk. Maar nu zou er wat meer tijd moeten vrijkomen.

En ondertussen is er ook meer rust in mijn hoofd. Ik kijk nog altijd veel tv, maar er zit geen druk meer achter. De series die ik heb laten vallen, mis ik absoluut niet en misschien heb ik er vroeg of laat toch zin in om ze te zien. Dat zien we dan weer wel.

En jij maak jij voornemens? Tijdens je vakantie? Met het nieuwe jaar? Hou je je eraan? Of zit je ook met een verslaving waar je dringend vanaf moet ;-)?

Mijn ontbijt

Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, wordt wel eens gezegd. Een gezegde zegt ook dat je moet ontbijten als een keizer, lunchen als een koning en dineren als een bedelaar. Dat is mij dus nooit gelukt. Het avondmaal is ‘the highlight of my day’. Ik eet nl. doodgraag patatjes met een stukje vlees en groenten of pasta met groentjes of met een saus. Vaak kijk ik al van ‘s morgens uit naar het avondeten, omdat we met een weekmenu werken weet ik nl. perfect wat dat zal zijn. Er zijn periodes in mijn leven geweest waar ik zowel ‘s middags als ‘s avonds ‘warm’ at (in de zin van een avondmaal, ik eet nu vaak soep en technisch gezien is dat ook warm natuurlijk). Gewoon omdat ik dat zo lekker vond. Ik ben nooit echt fan geweest van boterhammen met beleg. Helaas verdraagt mijn maag geen rauwkost en ook heel weinig fruit. Dus is het niet zo makkelijk om boterhammen dan van de menu te schrappen. Gecombineerd met zaken zoals soep en een eitje vind ik ze trouwens wel lekker. Ik ben gewoon geen kaas of ham eter (tenzij het op een croque monsieur is :-)).

Door het probleem met mijn maag heb ik heel lang gezocht naar een geschikt ontbijt dat ik ook lekker vind. Met de jaren is dat volle platte kaas met kandijsuiker geworden en een paar boterhammetjes. Is dat gezond? Neen wellicht niet, want het is volle platte kaas en ik doe er best wel wat suiker bij. Maar ik verteer het goed en dat is het belangrijkste. Soms gebeurt het zelfs dat ik me ‘s morgens niet zo goed voel, platte kaas eet en mij een paar uur later beter voel. Wordt dat dan niet saai, zullen sommige mensen zich afvragen. Wel mijn platte kaas en ik wij hebben het goed samen. Zo goed dat ik hem na een 2-tal jaar nog steeds niet beu ben en zolang dat niet gebeurt, blijf ik het eten. Er was een tijd dat ik enkel zweedse broodjes met confituur at, in de hoop wat af te vallen. Dat lukte niet en na een half jaar kwam de confituur mijn oren uit. Ik heb mij toen voorgenomen nooit nog iets tegen mijn goesting te eten. De dag dat ik platte kaas moe ben, stop ik er dus ook mee, maar voorlopig is dat allemaal nog dik oké :-). Ik vermoed dat er veel mensen ook elke dag een boterham met confituur eten of met choco. Zolang je het maar lekker vindt, denk ik dan.
2015-09-30 07.14.44Koffie drink ik niet ‘s morgens. Tot voor kort vond ik dat totaal niet lekker, tot ik de zoetere varianten ontdekte. Maar mijn maag vindt dat nog altijd niet oké. Ik kreeg al eens de vraag hoe ik dan wakker word? Sloten water :-). Na het ontbijt is dat eigenlijk niet zo lekker, maar de rest van de dag valt dat best mee en vroeg of laat word je ook wel wakker hoor.

In het weekend ontbijt ik meestal niet, rond 9u word ik wakker en begin ik wat te lezen op FB, WordPress, Instagram (foto’s kijken in dat geval) of ik ga naar beneden en lees de krant of het bijbehorend magazine. Soms ga ik al eens lopen (op mijn nuchter maag ja, dat kan heus geen kwaad) en tegen dat ik goed en wel klaar ben, is het middag en dan eet ik iets lekkers: een eitje, een koffiekoek, wat toast met een slaatje (tonijnsla, krabsla en dergelijke …) Ik weet dat het ontbijt overslaan niet gezond is, maar hey het werkt voor mij en dat is het belangrijkste.

En jij hoe ontbijt jij?

Deze post werd geschreven in het kader van #boostyourpositivity van Activia. De website vind je hier.

Dit waren augustus en september

2015-09-17 18.58.34Maandelijks blik ik terug op wat er op mijn pad kwam. Voordat je het weet is er immers weer een jaar voorbij.

Opnieuw een combinatie van twee maanden. Eind augustus bracht ik namelijk in de VS door en zoals jullie weten, lukte het daar niet echt om te bloggen.

Zon, zon, zon 2: ook augustus was heel zonnig en daar pakte ik het van. Al was dat toch nog wat minder dan gedacht. In Amerika ontdekte ik pas echt dat ik toch nog wat meer tijd buiten kan doorbrengen. Maar ik kon alvast veel lopen in de zon!

Microben: half augustus kreeg een lelijke verkoudheid mij te pakken. Leuk was anders, maar na 1,5 week was dat ook weer voorbij :-).

Bezoekje aan het labyrint: ik ging met mijn familie naar het labyrint van Barvaux.  Het thema dit jaar was Peter Pan met een bijbehorende schattenjacht. Echt superleuk om eens te doen. Afgelopen weekend was wel het laatste weekend dat het open was, maar ze doen dat daar elk jaar (met een ander thema weliswaar). Dus zet het zeker in je agenda voor volgende zomer :-)!

labyrintVaste job: eind augustus kreeg ik van mijn verantwoordelijke te horen dat ik mag blijven. Ik kreeg het vast contract aangeboden. Hoera :-)! Supercontent dat ik was en ben. Ik voel me echt goed bij ons op het bureau, doe de job graag en heb supertoffe collega’s. En dat de stress van het tijdelijke wegviel voor onze reis was natuurlijk ook goed meegenomen.

Lekker eten: ik ging met m’n beste vriendin bij Roger Van Damme eten en dat was, net zoals de vorige keer dat ik er kwam, top. Niet alleen de desserts trouwens. Een aanrader voor iedereen die van lekker eten houdt.2015-08-22 13.00.16-1USA: We gingen eind augustus-begin september op reis naar de States. En dat was dik de moeite: warm, mooie landschappen en superleuke dingen gedaan (ik hoop er sowieso in oktober nog eens één of meerdere blogposts over te schrijven).

Cadeautje: Op het werk kreeg ik een leuke brooddoos in het kader van de Vitaliteitsactie. Ze moet ons aanmoedigen om zelf onze lunch naar het werk mee te brengen (dat doe ik al dus geen moeite voor mij) en was gevuld met gezonde snacks. Altijd leuk om terug te komen en een cadeautje op je bureau te vinden.

2015-09-22 16.08.28-2Herfst of toch niet?: Na onze reis waar het elke dag rond de 30 graden of meer was, werden we hier midden in de herfst gedropt. Toen we hier zaterdagochtend 19 september aankwamen, was het een 8-tal graden. Resultaat grumpy me! Ik heb een hekel aan koude. Voor mij voelde de 18 graden van zondag 20 september dan ook totaal niet warm aan. Ik had bovendien een zware jetlag, dus veel kon ik van die dag niet genieten. Gelukkig waren er ons nog meer mooie weekends gegund. Ik kwam weer op Belgische-modus en vond het dus wel lekker warm :-). Het had nog even mogen blijven duren, maar het lijkt nu gedaan met het mooie liedje.

Mijn ochtend

2015-02-17 08.17.19-2In februari deed ik mee aan de Boost Your Positivity-actie van Danone/Activia. Dat is me toen goed bevallen en dus heb ik me meteen voor de tweede editie ingeschreven. De komende twee weken wordt er vooral gepraat over ochtenden en de daarbij horende rituelen. Dus deel ik ook de mijne graag met jou.

Ik ben geen ochtendmens en dat zal ik wellicht nooit worden, maar met de jaren wordt de hekel die ik heb aan de ochtend gelukkig wel een beetje kleiner. In mijn tienerjaren was ik echt met geen stokken uit mijn bed te krijgen. Snoozen en zo lang mogelijk blijven liggen dat was mijn ritueel. Tijdens mijn studentenjaren in Leuven ging dat zelfs zover dat ik als ontbijt Prince Start-koekjes in mijn bed at, om toch maar wat langer te blijven liggen (gezond is anders natuurlijk). De laatste jaren heb ik echter ondervonden dat dat snoozen mij geen goed doet. Je wordt daar echt niet wakkerder van. Dus gaat de wekker nu om 6.55u en die blijft ook opstaan tot 07.05. Ik luister nog even wat muziek + het nieuws en dan kom ik uit m’n bed. Tot voor kort bleef ik nog tot 07.30u liggen, want ik werkte in Mechelen en kon dus wat langer blijven liggen. Toen ik in juni van job veranderde en wat vroeger besloot op te staan, bleek dus dat ik mij helemaal niet slechter voelde. Integendeel, dat half uur langer blijven liggen deed meer kwaad dan goed. Zeker als ik tijdens dat half uur terug in slaap viel, want dan kon ik mijn slaapcyclus niet afmaken (een slaapcyclus duurt nl. gemiddeld 1,5u). Gevolg nog een hele morgen als een zombie rondlopen!

Na het opstaan ga ik rechtstreeks naar beneden voor mijn ontbijt (waarover volgende week meer). Ik haal de krant uit de brievenbus, begin te ontbijten en te lezen. Veel wordt er hier op dat moment niet gepraat. Waarom? Omdat wij allebei geen ochtendmensen zijn en ik hoef ‘s morgens echt geen drukte aan mijn hoofd. Dat was vroeger in mijn ouderlijk huis wel anders en dan krijg je snel de naam van een ochtendhumeur te hebben. Wellicht is dat voor een stuk zo, maar tegenwoordig loop ik hier ‘s morgens tenminste niet slechtgezind rond. Mijn moeder bedoelde het niet slecht, maar die wilde ‘s morgens vaak al heelder conversaties voeren. Op dat uur functioneer ik echter nog niet naar behoren en laat je mij beter gerust. Ik zal dan ook niet mopperen of dergelijke. Neen, laat mij gewoon rustig doen :-). Na mijn ontbijtje fris ik mezelf op, poets mijn tanden, ik smeer wat concealer (ik ben ‘gezegend’ met eeuwige wallen, ook als ik niet moe ben), foundation en blush op mijn gezicht en rond 08.20u vertrek ik naar het werk. Op sommige dagen is dat al wat vroeger, afhankelijk van hoelang ik erover doe om de krant te lezen.

Sinds juni heb ik glijdende uren en dat is echt een zegen. Stress om op tijd op het werk te raken heb ik niet. Meestal valt het qua file ook mee, al moet ik door werken bij ons in de buurt nu wel een heel eind rondrijden. Afgelopen donderdag moest ik naar onze tweede hoofdzetel in Brugge voor een opleiding (deze week moet ik trouwens nog eens naar daar). En viel het mij op dat ik het eigenlijk helemaal zo erg niet vind om een lange afstand te doen, als ik maar niet constant in de file sta. Dat geluk heb je jammer genoeg niet altijd.

Soit het loopt hier dus redelijk vlot en rustig. Onze poetsvrouw vertelde mij eens dat wij precies geen stressy mensen zijn. Daar sloeg ze de bal toen mis, want ik ben een echte stresskip. Toen ik haar dat vertelde zei ze: “maar jullie zijn altijd zo rustig ‘s morgens.” Toen pas besefte ik dat wij echt wel geen last hebben van de zogenaamde ochtendspits! Nu ja, kinderen lopen er hier nog niet rond. Ik wil er voorlopig nog niet te veel over nadenken welke impact dat zou hebben :-). Ik vrees nl. dat mijn befaamde ochtendhumeur op dat moment wel eens zou kunnen terugkeren. De meeste kinderen hebben het nu eenmaal niet zo begrepen op stilte en rust ‘s morgens …

Deze post werd geschreven in het kader van #boostyourpositivity van Activia. De website vind je hier.