Dit was mei

Maandelijks blik ik terug op wat er op mijn pad kwam. Voordat je het weet is er immers weer een jaar voorbij.

­‑Een maand vol feestdagen: de ene feestdag volgde de andere op. Niet dat ik hier een einde aan wil maken. Op mijn vorige job had ik het minimum aantal vakantiedagen (20), waarbinnen twee weken collectieve sluiting vielen. Doe dan hier en daar nog een brugdag (gelukkig waren de twee die ik in 2015 tot nu toe gehad heb compensatiedagen voor 15 augustus en 2 november) en op den duur blijven er amper dagen over om vrij te kiezen. Voor mij waren die feestdagen dus meer dan welkom. Ze gaven me de nodige tijd om op adem te komen! En als Karel Van Eetvelt er één wil afschaffen, dan moet hij maar kiezen voor 11 juli of 15 november. Oké het waren er dit jaar veel in mei, maar Pinksteren durft ook al eens in juni te vallen. Bovendien moet hij het vergelijk maar eens doen met onze buurlanden. Ik hoef op zich ook niet al die feestdagen, maar schaf je er één of meerdere af, trek dan maar meteen het minimum aantal vakantiedagen op. Nog al te veel bedrijven geven er niet meer dan dat. En dat is bitter weinig.

-Lentekuis afgerond: of toch zo goed als (ja ik kijk naar u vuile kelder). Dankzij die feestdagen en bijbehorende brugdagen had ik de tijd om door te werken. Zeker omdat het vaak regende op de vrije dagen. De zaterdag voor Pinksteren kuiste ik de zolderkamers op en toen was ik er vanaf. Maar die kelder blijft dus vol met rommel staan. Die moet er zeker nog aan geloven ergens in juni of juli, maar dat zal nog niet voor dit weekend zijn. Ze geven (voorlopig toch nog) een relatief zonnig weekend. Beetje zonde om dat in de kelder door te brengen.
 
-30: ik werd 30 en feestte meer dan een week. En ik heb ervan genoten. Zeker die sauna zal ik meer moeten doen, want ik viel als een blok in slaap. ’s Nachts werd ik wel wakker en begon ik weer te piekeren over de meest onzinnige dingen. Op het gebied van slaap was mei echt geen goede maand. The Jane was dan weer een tegenvaller, maar ik heb er al bij al toch geen spijt van dat ik er eens geweest ben.

-Nieuwe job: ik haalde een nieuwe job binnen en mocht daar veel sneller dan verwacht aan de slag gaan. Daardoor vloog mei nog sneller voorbij dan april (en ik die dacht dat dat niet mogelijk was). Een gesprek aan telefoon, een gesprek + testen op mijn verjaardag, een assessment en hier en daar nog een gesprek van een ander bedrijf. Het was het ene na het andere. Meteen ook de reden waarom er in mei nog minder geblogd werd dan in april. Mijn hoofd stond er vaak niet naar. Ik wilde meestal gewoon in de zetel kruipen achteraf. Of er in juni meer posts zullen volgen, weet ik niet. Ik zoek momenteel nog naar een nieuw werkritme en het zal er dus wat vanaf hangen. Ik streefde in januari/februari naar twee à drie posts per week. Momenteel zit ik aan ongeveer 1 post per week. Ik vrees dat ik dit ritme nog wel even zal aanhouden.

En hoe beviel de maand mei jou?

2 thoughts on “Dit was mei

  1. Meer vakantie! Ja, graag!! 20 dagen is inderdaad erg weinig. Ik heb het geluk dat ik op m’n laatste drie jobs ook nog IHR krijg (we werken 40 u op een contract van 38u dus elke week 2 u te veel). Er zijn in totaal ongeveer 5 collectieve sluitingsdagen die we met ons verlof moeten opnemen. En dan nog is het te weinig dus. Aan de overheid gaan werken? Die krijgen elke minuut overuren terug, en krijgen verlof als de treinen staken of als het sneeuwt of te warm is. (I kid you not.)
    Als je pas een nieuwe job hebt is het normaal dat je je nieuwe ritme nog wat moet zoeken hé. Al kan ik meer bloggen enkel toejuichen natuurlijk 😉

  2. Ja op mijn huidige job heb ik er 28, waarvan er enkele collectief zijn vastgelegd, maar lang geen twee weken. Het werkt daar ook met een prikklok, waardoor ik ook elke minuut die ik langer blijf kan compenseren. Of door eens wat vroeger te vertrekken of door er een extra dag verlof van te maken (maximaal 8 dagen per jaar). Dus nu heb ik niet meer te klagen :-), zeker als ik er die vaste functie zou kunnen binnenhalen. De job valt ook ongelofelijk goed mee, dus duimen maar.

    De beste voorwaarden die ik tot nu toe via iemand hoorde, waren bij de NMBS. Die hebben 60! dagen verlof per jaar, krijgen goedkope leningen en mogen gratis met de trein (en goedkoper met de Thalys en Eurostar). En niet al die mensen moeten daarvoor ter compensatie in een ploegensysteem werken. Maar momenteel blijf ik dus graag waar ik zit.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.