Gisteren was een serieuze topdag en wel om volgende redenen:
– Blogbrunch: Na een slechte nacht stond ik om 8.30u op om richting blogbrunch te trekken, maar de goesting en de zonnestraaltjes lieten de vermoeidheid al snel verdwijnen. Om 9.15u pikte blogster Ilse me op in Mechelen, onderweg vervoegden blogsters Liesbeth en Annelyse de rit. Toen ik vrijdag de oproep van Ilse las, twijfelde ik nog even of ik erop zou ingaan. Ik zou niet alleen naar een evenement gaan waar ik niemand kende, maar ook nog eens 1,5 uur in de auto zitten met drie ‘wildvreemden’, maar ik dacht bij mezelf gewoon doen. En het bleek een superbeslissing, met drie andere loopsters in de wagen was er wel wat gespreksstof en al gauw werden de gesprekken heel persoonlijk. Ilse bleek dan ook nog eens zonder veel problemen de weg te vinden in Gent. Iets waar ik zelf altijd problemen mee heb (het alternatief was daarom de trein). Respect dus :-).
Aangekomen op het event bij Bar Bidon kreeg ik direct bubbels aangeboden en zag ik al het lekkers op de tafel staan. Het buffet bleek trouwens niet alleen lekker, maar ook gezond: Tabouleh, een slaatje met tomaat en avocado, quinoa, gerookte zalm … homemade granola … Over het minicroissantje en minichocoladebroodje dat ik ook vlotjes naar binnen werkte, zwijgen we dan even ;-). Die granola bleek trouwens een ontdekking van formaat. Muesli dat is niet aan mij besteed, zeker niet in combinatie met melk, en havermout eet ik enkel als ik er pannenkoeken kan van maken. Die granola daarentegen smaakte, gaf me energie en zorgde snel voor een voldaan gevoel. Ik koos er wel voor om het zonder yoghurt of melk te eten, maar dat was al smaakvol genoeg. Blijkbaar kan je het met platte kaas combineren en laat me daar nu wel zot van zijn (en mijn maag ook). En wat helemaal top was, op het einde van deze brunch voelde ik me nog kiplekker. Normaal protesteert mijn maag altijd na een brunch, het is te veel, te vettig en allemaal te lekker. Het is dus mogelijk om daar een beter evenwicht in te vinden.
Bovenop de lekkere maaltijd volgden er fijne babbels met heel wat bloggers en kon ik van het eerste lentezonnetje genieten. In volle zon voelde het al bijna aan als zomer, zalig. Die vitamine D had ik duidelijk gemist. Er stond verder een fotograaf klaar om onze aanwezigheid op de brunch te vereeuwigen. Gewoon een quote op het papier schrijven en alleen of per twee naar de fotograaf gaan, zo had ik het begrepen. In een impuls ging ik samen met Annelore voor de camera. Allemaal goed en wel tot de fotograaf ons vroeg om wat spontane dingen te doen. Euhm paniek, een model is duidelijk niet aan mij verloren gegaan. “Pak elkaar anders eens is vast?” “Oké, we kennen elkaar vijf minuten.” Het fotomoment zorgde dus wel voor heel wat hilariteit.
Mijn batterijtjes begonnen zich helemaal op te laden en bij het naar huis gaan kregen we nog een goodiebag van Danone vol met Activia Fusion. Nu ben ik normaal wel geen yoghurteter, maar in de loop van deze week ga ik deze goodies zeker een kans geven.
Dank je Ilse voor de lift! Dank je Danone, Kelly en Lies voor dit evenement en voor de hele #boostyourpositivity-maand. Hopelijk kunnen we dat volgend jaar terug opnieuw doen. En ik heb weer geleerd dat ik veel vaker dingen moet doen buiten m’n comfortzone. Als ik kon, ging ik naar het bloggersevent in Antwerpen op 28 maart, maar ik heb helaas al andere plannen.
– Terrasjesweer: toen ik terug was van Gent, was er nog tijd om voor de eerste keer in 2015 een terrasje te doen. De terrasjes in de zon zaten dan wel allemaal vol en de carnavalsstoel (“was dat vandaag?”) zorgde voor hels kabaal, maar dat kon de pret niet bederven. Een terrasje op de Wollemarkt dan maar, zonder zon, maar minstens even gezellig.
– Moochie: terwijl we zochten naar een terrasje ontdekte ik dat er een moochie op de IJzerenleen komt. Yoghurtijs daar ben ik wel fan van en mijn maag apprecieert het meer dan roomijs. Iets om naar uit te kijken.
Kortom zo’n zondagen mogen er meer zijn. Hopelijk snel nog van dat!
Ik vond het ook een heel fijne zondag. Hopelijk volgt er nog eens een herhaling!
Oh! Ik had voor jou een capsule van dolce gusto in mijn sjakosj zitten (de thee-versie)….Volgende keer misschien! 🙂
Lief dat je daaraan gedacht had :-). Ik wist wel dat ze thee hadden, maar ik durf voorlopig geen hele doos te kopen, want als ik dat dan niet lust. Ik heb je ook nog zitten zoeken, maar er was gewoon zo veel volk …
ja wel, ik heb het ook zo leren kennen, want met een overschot van een volle doos, dan sta je daar hé 🙂
Het was zalig!!!
Inderdaad Myriam, jammer dat ik niet met je heb kunnen praten. Ik heb je blog achteraf eens rustig kunnen bekijken en ik vind het een enorm interessant verhaal.
Dank je wel. Wie weet komt er nog wel een moment dat we elkaar kunnen spreken. Ondertussen kunnen we via de blog contact houden hé 😉
Doen we zeker :-)!
ik vond het ook leuk om je even te spreken (waar wachtrijen voor de wc al niet goed voor zijn é). Hoe ging je moeilijk gesprek?
Goed, ik was behoorlijk nerveus en het was nog steeds een lastig gesprek, maar wat eruit voortgekomen is, is wel goed. Ze begrijpen dat ik naar iets anders ga uitkijken en gaan mij daarvoor niets in de weg leggen, ook al vinden ze het jammer. Blij dat de reactie zo positief was. Ik vind dat heel sterk, niet iedereen zou zo reageren.
Ik vind het sterk van je dat je het gesprek durfde aangaan en ben erg blij voor jou dat het zo goed gegaan is!
onze cameraprestatie was blijkbaar toch goed genoeg want we zijn tot in het eindfilmpje geraakt 😉
Ja ik heb het gezien :-D. Leuk filmpje wel.
Pingback: Dit was maart | Read my mind
Pingback: Blogbrunch 2.0 | Read my mind