Vers uit de groentenbox

Een paar weken terug werd er op het nieuws gesproken over het toenemende succes van Smartmat en andere merken die Foodboxen aanbieden. Dat zijn er tegenwoordig heel wat, zoals je kan merken op de blog van Claire. Zij test de komende weken telkens een Foodbox en laat dan weten of het gesmaakt heeft. Ik kende Smartmat al langer, maar toen ik eens de berekening deed, kwam dit duurder uit dan gewoon naar de winkel te gaan.

De bezieler van Smartmat vertelde in het nieuws dat het per maaltijd zo’n 8 euro/persoon kostte, bovendien hoef je niets meer weg te smijten, want alles is perfect afgewogen. Daarom kwam het volgens hem voor veel mensen goedkoper uit. Toen kwam ik tot de conclusie dat wij eigenlijk bitter weinig wegsmijten. Uiteraard gebeurt dit (damn you, te grote potjes zure room of aardappel die we te veel schilden), maar over het algemeen valt dit goed mee. Op het werk vroegen ze hoe we dat dan deden, want een bloemkool da’s toch te veel voor twee personen? En dan wordt die overschot toch slecht …

Wel toen wij naar Mechelen verhuisd zijn, hebben wij de kleine ijskast die bij de keuken van ons huis hoorde, vervangen door een grote ijskast. Daarin staan van die superhandige bakken van Tupperware. Op vrijdag kopen we onze groenten en die gaan in die bakken. Tijdens mijn jeugd was ik nooit fan van het merk. Al die potjes, maar vind in de kast maar eens het juiste deksel. Sinds die bakken ben ik er echter voor gewonnen. De onderkant is geribbeld en vanvoor zijn er twee knoppen die je afhankelijk van de groente open of toe moet doen. Hierdoor blijven groenten lang vers. Voor de technische kant van het verhaal verwijs ik graag naar de dames en heren van Tupperware ;-). Die kunnen dat ongetwijfeld veel beter uitleggen dan ik. Ik zag trouwens op de website dat ze tegenwoordig een nieuwe look hebben, maar zo zien de onze eruit:

foto 5 foto 3  foto 2 foto 1

Soms zijn onze groenten 1,5 week later nog goed (dat geldt natuurlijk niet voor alles). En we zorgen dan dat alles binnen die tijdsperiode opgebruikt is. Eten we bloemkool in witte saus dan gebruiken we die bloemkool later gedurende week nog in een wokgerecht. Paprika kan in de wok, in spaghettisaus of in een groentenpotje. Broccoli kan in witte saus, in puree, in spaghettisaus of in de wok … Kunnen we een groente toch nergens meer in verwerken (bij savooi gebeurt dat wel eens), dan komt ze meestal in de vriezer terecht om later op te eten. Hetzelfde geldt als we overschot hebben na een maaltijd (bv. bij ovenschotels, Chili con Carne, spaghettisaus …). Da’s makkelijk voor op dagen dat er wat minder tijd is.

En zo komt het dus dat alles eerder in onze maag verdwijnt dan in de vuilbak. Alleen voor kropsla heb ik nog geen oplossing gevonden. Dat kan je namelijk niet echt invriezen. Wij eten daar meestal twee keer van op een week tijdens de zomermaanden en dan hebben we nog overschot. En aangezien ik met rauwkost moet oppassen voor mijn maag, maak ik nooit slaatjes voor tijdens de lunch. Als er iemand tips heeft, zijn die dus altijd welkom :-).

Ondanks dit alles blijf ik het wel een interessant concept vinden die foodboxen. Al was het maar voor de inspiratie qua gerechten. We proberen hier elke week minstens één keer eens iets anders te eten dan anders, maar door de week vervallen we toch vaak in dezelfde gerechtjes. Lekker, dat wel, maar soms is het toch zoeken naar inspiratie. Ik ben dus zeer benieuwd naar wat Claire haar test uitwijst. Misschien proberen we het dan ooit wel eens om wat afwisseling in de kookpot te brengen, maar een wekelijkse/tweewekelijkse gewoonte zal het omwille van de kostprijs nooit worden.