Sinds begin juni ben ik aan het leren zwemmen. Ik kan schoolslag zwemmen, verkrampt met mijn hoofd boven water. Dat leerde ik ooit in het derde of vierde leerjaar, door privéles. Mijn mama kon het niet meer aanzien dat het mij maar niet lukte en ging dus met mij naar de privéles. Na tien lessen lukte het me en bij ons op school zwom iedereen zo, ik was zelfs lichtjes verbaasd toen in het middelbaar bleek dat je een correcte schoolslag eigenlijk deels met je hoofd onder water zwom. Mijn schade qua brevetten werd trouwens ruimschoots ingehaald in die laatste twee leerjaren van de lagere school. Ik heb er hier nog een heel aantal in huis liggen.
Toen ik begon te lopen en daarna ook een fiets kocht, begon ik te dromen van korte triatlons. Ik vind dat nl. een hele mooie sport. Ooit zou ik dat eens doen nam ik me voor, na mijn behandeling kwam er een klap die ik niet had zien komen. Opeens besefte ik hoe ernstig die choriocarcinoom wel was geweest, hoe ooit veel sneller dan ik gedacht had, wel eens nooit meer had kunnen zijn. Ik besloot wat meer zo te gaan leven en de dingen niet te laten liggen (al is dat nog altijd een oefening hoor). Eerst moest ik leren crawl zwemmen, want dat is de slag die je het beste kan doen bij triatlons. Een tijdje terug had Annelies mij via mail de gegevens van een zwemleraar in het Mechelse bezorgd. Ik contacteerde hem en vertelde mijn verhaal en hij zag het zitten om met mij te werken. Hij was ook wel enorm eerlijk, crawl leren zwemmen als volwassenen doe je niet op één dag. Je moet die ademhaling onder controle krijgen en die is nog veel moeilijker dan de schoolslag ademhaling. Eer ik hetzelfde niveau zou halen als met mijn schoolslag konden we al een jaar of twee verder zijn. Maar als je het niet probeert, komt het er nooit van en dus begon ik aan de lessen.
Wekelijks volg ik een half uurtje les en in het weekend probeer ik nog een uurtje op mezelf te gaan oefenen. Meer lukt momenteel niet conditioneel en door tijdsgebrek (want ik probeer ook nog één keer per week te lopen en op goeie weken nog één keer per week te fietsen). Dus gaat het traag en gestaag. Mijn zwemleraar weet van de situatie en het gebeurt vaak dat ik na een lengte in het kinderbadje even tijd nodig heb om op adem te komen. Hij heeft een echt een engelengeduld en daarvoor ben ik hem heel dankbaar. Ik ben er nog lang niet, gelukkig verbetert het wel stilletjesaan. Ik ben ook een doorzetter en vroeg of laat zal ik het kunnen. Blijven oefenen en blijven proberen. Als we eind september naar Andalucía gaan, dan ga ik daar ook proberen te oefenen (gesteld dat het daar mooi weer is en ik kan zwemmen uiteraard).
Hoewel zwemmen me fysiek heel erg uitput (zijn er hier zwemmers die enig idee hebben waarvan die vermoeidheidsklop een paar uur na het zwemmen komt? Ik zou die nl. graag tegengaan). Kan ik ook wel genieten van mijn momentjes in het zwembad. Ik laat mijn gsm hier altijd achter, heb eens gehoord dat die vochtige omgeving niet goed is voor de technologie in dat toestel, en ben dus even niet bereikbaar. Ook onder water ben je echt even helemaal ergens anders. En als het zo’n heet weer is zoals vorige week, vind ik het zalig om achteraf met nat haar terug naar huis te fietsen. Ik was het gevoel van genieten van het sporten bij het lopen een beetje kwijt aan het raken, dus ik ben blij dat ik nu nog meer afwisseling heb in mijn sportactiviteiten. Blijkbaar heb ik dat echt nodig. Nu alleen maar hopen dat ik progressie blijf maken. Ik denk alvast dat ik er heel veel plezier van ga hebben als ik er echt mee weg ben!
En jij, ben jij een zwemmer?
Ik zwem graag, maar ben technisch ook niet zo sterk. Schoolslag kan ik zoals het hoort, maar crawl is mijn specialiteit niet. Ik zwem eigenlijk enkel nog op vakantie… Nochtans doe ik het graag. Ik heb altijd goede voornemens om er verandering in te brengen, maar het komt er precies nooit van…
Ik maakte die voornemens vroeger op vakantie ook. Je bevindt je daar in een zwembad in de buitenlucht, echt genieten en je denkt: eigenlijk doe ik dit wel graag, laat ik thuis ook maar wat meer gaan zwemmen. Enige probleem is dat je met zwemmen gigantisch veel tijd verliest. Je moet je naar het plaatselijk zwembad begeven. Ik heb er hier één op 5 minuutjes met de fiets en toch ben ik er nu pas drie jaar na de opening geraakt :-). Omdat ik nu dus wel moet oefenen (het zwembad waar ik les krijg is op 15 minuten met de fiets). Je moet je omkleden, je zwemt, douchen, afdrogen, terug omkleden, verplaatsing terug naar huis. Lopen is op dat gebied veel tijdsefficiënter. Dus ik begrijp maar al te goed waarom het lastig is om die voornemens waar te maken :-). Maar ik zou zeggen gewoon doen. Het schijnt dat Google Agenda spontaan naar tijdstippen zoekt waarop je kan gaan sporten. En dan gewoon inplannen en er een gewoonte van maken.
Totaal niet vrees ik
Hehe ieder zijn ding natuurlijk :-).
Ja, gek op zwemmen! Moet het alleen wat vaker doen 🙂
Zeker doen, als je de kans hebt natuurlijk!
Oh … den Tim 😉
Idd, wel ambetant dat hij dezelfde naam heeft als mijn man. Er staat wel een achternaam bij in mijn gsm, maar als je een bericht stuurt, zie je dat blijkbaar niet. Zo stuurde ik hem onlangs een bericht met de vraag of hij al op het werk gearriveerd was (want ik kon mijn man niet bereiken en was nogal ongerust). Hij stuurde wel gewoon droogweg terug: “nog niet” :-D! #whoops. Maar verder wel een topleraar, nog eens merci voor de tip.
Op zich zwem ik wel graag maar dat natte badpak nadien uitdoen vind ik er vaak niet zo fijn aan. Net als baantjes trekken in een overvol zwembad 🙁 Ik heb die schoolslag trouwens ook zo aangeleerd gekregen op school en wist van niet beter tot ik aan de unief baantjes begon te trekken en andere mensen inderdaad hun hoofd onder water zag steken. Heb het toen zelf ook een paar keer geprobeerd maar dat is verdomd moeilijk vind ik 🙂
Dat is idd geen fijn gevoel dat natte badpak. Ik vind het ook maar niks. En dat had ik dus ook hè in het middelbaar. Ik wist tot op dat punt niet beter, ik dacht dat je dat zo zwom en ik had bepaalde leraren LO die dan echt pissed werden als je dat niet juist deed. Dat leidde dan tot puntenaftrek en geroep dat je hoofd onder moest, waardoor ik echt stress kreeg voor het zwemmen. Sinds ik crawl leer zwemmen en mijn hoofd veel langer onder water moet leren houden, kan ik dus wel schoolslag zwemmen met mijn hoofd onder water. Maar de eerste lessen zei mijn zwemleraar dat hij de angst in mijn ogen zag als ik met mijn hoofd onder moest. Bedankt LO leerkrachten voor het trauma dus :-(. Soit als je dat nog nooit gedaan hebt, is dat idd verdomd moeilijk :-).